බැබලීම වගෙම - කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ
බැබලීම වගෙම බැසයාම අයිති සඳටයි පිබිදීම වගෙම පරවීම අයිති මලටයි හැමදාම වගෙම මම තාම අයිති නුඹටයි
රැවටෙන්න වගෙම රවටන්න හිතක් නැතී හංඟන්න වගෙම පෙන්වන්න කිසිත් නැතී නුඹ දන්න තරම් මගෙ හිත වෙනදන්න කෙනෙකු ලොව මට හමුවෙලා නැතී
හිමිවන්න කියා හමුවන්න හිතක් නැතී පිංවන්ත හිතේ විඳවන්න දුකක් නැතී අදහන්න නමුත් හැකි වෙද නුඹ දුන්නෙ නැතත් නුඹෙ හිත මගෙ ලඟම ඇතී
ඇස ගැටෙනා දස දහසක් නෙතු මතඔබෙ දෑසම මා සෙවු තරම්…ඒ නෙතු කිසි දින මා සතු නොව බවදැන දැන මා පෙම් කෙරූ...
සිතින් විතරක් පෙම් කරන්නම් දුරින් හිද ඔබ දෙස බලන්නම් ලංව ඉන්නට බෑ ඔබේ අපට අප හිමි නෑ ලොවේ ඔබට මා හිමි...
බැබලීම වගෙම බැසයාම අයිති සඳටයි පිබිදීම වගෙම පරවීම අයිති මලටයි හැමදාම වගෙම මම තාම අයිති නුඹටයි රැවටෙන්න වගෙම රවටන්න හිතක්...
ඈත එපිට ගම්මානෙන් නැග එන බටලී හඬ අතරේ.. ඉතාම දුක්බර කවියක් මතුවෙද ඇය නිදි නොමැති පැලේ..// මලානිකව හද එලිය ගලා එන...
ඔබේ සිනා ලඟ - නෙත නැවතුනු දා.. ඔබේ කථා ලඟ - සිත නැවතුනු දා.. ප්රේමය හැදින්නෙමි.. ප්රේමය හැදින්නෙමි - මේ ලෝ...
ආපසු යන්නට පාර කියනවද දැන් සමුගන්න ළඟයි ආයෙත් දවසක අප හමුවන්නට කළ පින් මදිද සිතෙයි // යොදුන් ගණන් දුර ආවෙද...