හිතන්න එපා දුක්වෙන්න එපා මහලු විය හරිම සුන්දරය
හිත ශක්තිමත් ව තිබියදී ගත දුර්වල වීම, මහලු බවට පත්වීමේ දී ඇතිවන ලොකුම වේදනාවයි. අවබෝධයෙන් ජීවිතයේ තෘප්තිමත් භාවය අත්විඳීමට හොඳම වයස මහලු වයසයි. ජීවිතය යනු එක්තරා පරීක්ෂණයකි. ඒ පරීක්ෂණයේ ප්‍රතිඵල ලැඛෙන්නේ මහලු වියේදීය. ඒ ප්‍රතිඵලය සතුටින් සහ මධ්‍යස්ථව දරාගැනීමට හැකිවිය යුතුය. ගැමි පෙදෙසක ජීවත්වූ තරුණයෙක් සිය පියාද කැටුව මා සොයා පැමිණියේය. තරුණයා පවසන පරිදි තම පියා මෑතක සිට තරමක් හිතුවක්කාර අදහස් ඇති, වහා කිපෙන සුලු පුද්ගලයෙකු බවට පත්වී ඇත. මීට අමතරව පියා මත්පැන් ද පානය කරන බව ද තරුණයා කීය. පියා මීට පෙර කිසිදු ශාරීරික හෝ මානසිත රෝගයකට එක දිගට ප්‍රතිකාර ගෙන තිබුණේ නැති බවද හෙළි විය. මම ඒ වයස්ගත පුද්ගලයා සමග කතාවට වැටුණෙමි. ඔහු විශ්‍රාමික විදුහල්පතිවරයෙකි. ඔහුට විශේෂ නිදන්ගත කායික හෝ මානසිත රෝගයක් තිබුණේ නැත. ඔහු අතීතයේදී කළ රැකියාව පිළිබඳව ඉතා තෘප්තිමත්ය. නමුත් ඔහු තම දරුවන් පිළිබඳව නම් තෘප්තිමත් නැති බවක් වැටහිණි. පවුලේ අනෙක් දුවල පුතාලා වෙන්වී ජීවත් වීම ඔහුට මානසික පීඩාවක් බව පත්වී තිබේ. ඔහු දැන් ජීවත් වන්නේ තම බාල පුත්‍රයාගේ වැඩපළේය. ඔහුගේ මහලු බිරිය වැඩිමහල් පුතු සමග ජීවත් වෙයි. ඔහු තම යටගියාව පිළිබඳව බොහෝ දේ මා සමග කතා කළේය. තමා ඉතාමත් දුක් මහන්සියෙන් ඉගෙන ගෙන රැකියාව සොයාගත් ආකාරයත්, ඉන්පසු විවාහ වී තම පවුල ගොඩනගාගැනීම සඳහා දරන ලද අපරිමිත වෙහෙසත් ඔහු කතාව පුරාම හොඳින් පැහැදිලි විය.
දරුවන් තරුණ වියට පත් වූ පසු ඔවුන්ව විවාහ කර දී තමා සතු සියලු වත්කම් ඔවුන්ට පවරා දී ඇත. ඒ මේ සියලු වගකීම් ඉටු කළත් තවමත් ඔහුට නොවිසඳුණු ගැටලුවක් ඉතිරි වී ඇත. ඒ තමා බලාපොරොත්තු වූ ආකාරයට තම මහලු විය සතුටින් ගතකිරීමට නොහැකි වීමයි. වයසට යාම, අප සැම දෙනෙකුටම පොදු ධර්මතාවයකි. හැමෝ ම ඒ පිළිබඳව දැන සිටිය ද මහලු වියේදී ඇතිවන කායික මානසික ගැටලු පිළිබඳව කල්පනා කර ඒ සඳහා සූදානම් වන්නේ කීයෙන් කීදෙනා ද? සැබවින්ම ඔබ ඔබේ මහලු විය පිළිබඳව සිතා තිබේද? ඔබ මහලු වියට පත්වූ විට කිනම් පරිසරයක, කිනම් ආකාරයක පුද්ගලයන් සමග කුමක් කරන්නට වේදැයි සිතා තිබේද? එය ඉතා වැදගත් ප්‍රශ්නයකි. එසේම ඒ ප්‍රශ්නයට නිවැරදි පිළිතුරු සොයා ගැනීම ද අනිවාර්ය කටයුත්තකි. එබැවින් මහලු විය පිළිබඳව සාකච්ඡා කිරීම වැදගත් දෙයකි. වයස්ගත වීම අප කිසිවෙකුටත් වැළැක්විය නොහැකිය. ඒ නිසා අප සිදුකළ යුත්තේ ඒ සඳහා සූදානම් වීම පමණි. වාසනාවකට මෙන් වෛද්‍ය විද්‍යාවේ දියුණුව නිසා මිනිසුන් ජීවත්වන ආයු කාලය අද වැඩි වී තිබේ. එසේම නවීන ලෝකයේ දරුවන්ගේ උපත් අනුපාතය ක්‍රම ක්‍රමයෙන් පහළ බසින බව පෙනෙන්නට ඇත. පවුලක සිටින්නේ දරුවන් එක්කෙනෙක් දෙන්නෙක් පමණි. මේ හේතු නිසා ඉදිරි කාලයේදී ලෝකයේ වයස්ගත පුද්ගලයන්ගේ සංඛ්‍යාව ඉහළ යන බව අනාවරණය වී ඇත. ඒ නිසා ඔවුන් පිළිබඳව සාකච්ඡා කිරීම කාලෝචිතය. ලෝකයේ බොහෝ රටවල වයස්ගත හෝ ජ්‍යෙෂ්ඨ පුරවැසියන් ලෙස හඳුන්වන්නේ වයස 65 පමණ ගතවූ පුද්ගලයන්ටය. හැට පැන්න පුද්ගලයන් වයසින් හා දැනුමින් මුහුකුරා ගිය වැඩිහිටියන් ලෙස ගණන් ගැනේ. කෙසේ වෙතත් වයස යනු පුද්ගලයෙකුගේ ක්‍රියාකාරකම් පිළිබඳව අදහසක් ගත හැකි එක් මිම්මක් පමණි. ඇතැම් අය තම වයසට වඩා අඩුවෙන් හෝ වැඩියෙන් මුහුකුරා යති. එසේම ශාරීරික ශක්තියෙන් තම වයසට වඩා අඩු හෝ වැඩි වශයෙන් ක්‍රියාකාරකම් සිදුකරති. ඒ කෙසේ වුවත් ශරීරය මෙන් හිත (මනස) වයසට යන්නේ නැත. ඒ නිසා කොතරම් වයස්ගත වුවත් ඇතැම් අය තමන් තවමත් ජවසම්පන්න බව ප්‍රකාශ කරති. වයසට යන විට ගත දුර්වල වීම හිත දුර්වල වීමට වඩා ඉක්මනින් සිදුවෙයි. ශරීරය වියපත් වුවත් හිත තුළ හැගීම් වියපත් වීමක් සිදු නොවෙයි. නමුත් වයසට යනවිට ශරීරයට දැනෙන දුර්වලතා, අපහසුතා මනසට ඍජුවම බලපායි. හිත ශක්තිමත්ව තිබියදී ගත දුර්වල වීම මහලු බවට පත්වීමේ ප්‍රබලතාව වේදනාවයි.
අප රටේ සංචාරය කිරීමට පැමිණි වයස අසූ පහක පමණ යුරෝපීය සංචාරකයෙකු මට හමුවිය. ඔහු විවිධ රෝගාබාධ කීපයකට දීර්ඝකාලීනව ඖෂධ භාවිතා කරන අයෙකි. ඔහු දණහිසස් හංදි දෙකම ඉවත් කොට ඒ සඳහා කෘතිම උපාංග බද්ධ කර ඇත. ඔහුට හදවත් සැත්කමක් සහ වෙනත් ශල්‍යකර්ම කීපයක් ද සිදුකර ඇති බව ඔහු පැවසීය. නමුත් තවමත් ඔහු සැරයටියක් ආධාරයෙන් හොඳින් ඇවිදිමින් රට රටවල සංචාරය කරයි. නවීන තාක්ෂණයට හා වෛද්‍ය විද්‍යාවට පින් සිදු වන්නට ඔහු තවමත් සතුටින්, තමා ප්‍රිය කරන ආකාරයට ජීවත් වෙයි. මහලුවිය සැබවින්ම අභියෝගයක් වුවත්, එය ජයගැනීම සඳහා ද උපක්‍රම තිබේ. නමුත් පහළ ආර්ථික මට්ටමක් ඇති අයට නම් එය අභියෝගයක්. සෑම පුද්ගලයකුට ම වයස් ගත වන විට තමාට අවශ්‍ය තරම් ධනය, පිරිවර සහ සැප පහසුකම් ගොඩනගා ගැනීමට අපහසුය. ඒ නිසා බොහෝ අය වයසට යන විට ‘නොහැකි’ පුද්ගලයන් ලෙසට ජීවිතය ගෙවා අවසන් කර දමන්නට සිතති. ඒ නිසා වයස්ගතවූ බොහෝ අය ජීවත් වන්නේ තෘප්තිමත්ව නොවන බව පෙනීයයි. බොහෝ අය වයස්ගත වන විට ආගමට දහමට නැඹුරු වෙති. තවත් අය තම දරු මුනුපුරන් සමග කාලය ගත කරති. තවත් අය හුදකලාව හෝ මහලු නිවාසවල කල් ගත කරති. පුද්ගලයෙකු වයස්ගත වනවිට ඔහුගේ ශරීරය ක්‍රමක්‍රමයෙන් දිරාපත් වීමට පටන්ගනී. එසේම වයස්ගත වනවිට ගෙවී යන ශරීර කොටස් වර්ධනය වීම අඩුවී යයි. ඒ නිසා ඔවුහු විවිධ වූ කායික ප්‍රබලතාවලට මෙන්ම නිදන්ගත රෝගවලට ද ගොදුරු වෙති. වයස්ගත වනවිට අපගේ මොළයේ ෙසෙල ප්‍රමාණය සහ ක්‍රියාකාරීත්වය ක්‍රමයන් කුඩා වෙයි. ඒ නිසා මොළය මුල්කරගත් මානසික, කායික ක්‍රියාකාරම්වල දුර්වල බවක් ඇතිවෙයි. එසේම රුධිර පීඩනය හා හදවත් රෝග ආදිය වයසත් සමග ක්‍රමක්‍රමයෙන් වැඩිවෙයි. ඒ ආශ්‍රිත ආඝාතය, අංශ භාගය වැනි රෝග ද මේ කාලයේ බහුලය. සිරුරේ හංදි දිරාපත් වීමෙන් ආතරයිටිස් රෝගය ද හටගනී. දියවැඩියාව, ශ්වසන හා පිළිකා ද මහලු වයසේ බහුලව දක්නට ලැඛෙයි. අස්ථි, මේදය හා මාංශපේශි දිරාපත් වීම නිසා ශරීරයේ ශක්තිය හීන වෙයි. ශරීරයේ බර ද බොහෝවිට අඩු වී යයි. සිරුර එසේ වියපත් වූවාට මනස (හිත) නම් එසේ වියපත් නොවන බව මීට පෙරද පැවසුවෙමි. දීර්ඝ කාලයක් විවිධ මානසික ගැටුම්වලට මුහුණ දීමෙන් පසු කෙනෙකු වියපත් වනවිට මනසට විවේකයක්, විරාමයක් අවශ්‍ය බව තදින් දැනෙන්නට පුළුවන. බොහෝ වෙහෙස මහන්සි වී වැඩ කරන ඇතැම් අය වයස්ගත වන විට මානසික ආතතියෙන් පෙළෙන බව පෙනෙන්නට තිබේ. එයට හේතුව ඔවුන්ට තමා දැරූ වෙහෙස මහන්සියේ තරමට හොඳ ප්‍රතිඵලයක් ලබාගැනීමට නොහැකි වීමය. එසේ නැතිනම් ඔවුන්ගේ බලාපොරොත්තු, සැලසුම් ආදිය නිසි ලෙස ක්‍රියාත්මක නොවීමය. ඒ නිසා ඇතැම් වයස්ගත පුද්ගලයෝ විශාදය වැනි මානසික රෝගවලට ගොදුරු වී සිටිති.
අද ලෝකයේ මිනිසුන් අතර මානසික ආතතිය ශිඝ්‍රයෙන් වැඩිවන බව සොයාගෙන තිබේ. ඒ කරුණ මහලු වියට ද පොදු දෙයකි. වයස්ගත පුද්ගලයන්ගෙන් සැලකිය යුතු පිරිසක් තවමත් විවිධ රැකියා, ජීවනෝපායවල නිරත වෙමින් ජීවන සටනට උරදී සිටින බව පෙනෙයි. ඔවුන්ගේ දරු, මුනුපුරන් තවමත් ඔවුන්ගේ පිහිටෙන් ජීවත් වන අවස්ථා අප දැක තිබේ. විශ්‍රාම සුවයෙන් ගත කරන්නට අවශ්‍ය කාලයේ දී පවා එසේ නැතිව තම දරු මුනුපුරන් වෙනුවෙන් වෙහෙසෙන්නට වීම සැබැවින්ම කනගාටුවට කරුණකි. නමුත් අගහිගකම් ඇති වයස්ගත පුද්ගලයන් පිළිබඳව සත්‍යය එයයි. තමන්ට අවශ්‍ය තරමට මුදල් හදල් හා පහසුකම් තිබියදීත් මහලු වියේදී තවදුරටත් වෙහෙස මහන්සි වී වැඩ කරන අය ද සිටිති. එක් අතකට තම ජීවිත කාලයේ දී වැඩ කිරීමට හුරු වූ අයට වයසට යන විට අලසට, එක්තැනකට වී සිටින්නට අපහසුය. ඒ ඔවුන්ගේ පුරුද්දයි. එහෙත් තමාගේ හිතේ සවිය තිබුණ ද තමාගේ ශරීරය පෙර මෙන් සවිමත් නොවන බව ඔවුනට අමතක වී ඇති බව පෙනෙයි. ඒ නිසා පෙර පරිදි වැඩ කරන්නට ගොස් රෝගාබාධ, අනතුරුවලට මුහුණ දෙන අය ද සිටිති. කොයිතරම් මුදල් හදල්, පිරිවර, සැප සම්පත් තිබුණ ද සෑහීමකට පත් නොවන අය ද නැත්තේ නොවේ. ඔවුහු මියයන මොහොත දක්වාම, තව තවත්, ධනය, බලය, කීර්තිය වැනි දේ හඹා යමින් නොමැරෙන මිනිසුන් ලෙස ජීවත් වන්නට උත්සාහ කරති. මේ කථාවේ අනෙක් පැත්ත ද නිවැරදිය. වයස් ගතවීමත් සමගම සරල සැහැල්ලු ජීවිත ගත කරන අය ද සිටිති. ආගමානුකූලව, සිත සැහැල්ලු කරගෙන ලද දෙයින් සතුටු වෙමින් තම දරු මුනුපුරන් සමඟ සතුටින් ජීවත්වන අය ද සිටිති.
තරුණ කාලයේ කළ හොඳ වැඩ ගැන සිතමින් ජීවත්වීම තරම් සතුටක් මහලු කාලයේ තවත් නෑ මහලු අය සහ මුනුපුරන් අතර එකිනෙකට සමාන බොහෝ ලක්ෂණ ඇත. තම දරුවන්ට වඩා දරුවන්ගේ දරුවන්ට ආදරය දක්වන මහලු අය සිටිති. එසේම තම දෙමවුපියන්ට වඩා තම ආච්චීට, සීයාට ආදරය කරන මුනුපුරෝ ද සිටිති. එබැවින් එම පරම්පරා දෙක අතර ඇත්තේ සමීප සබඳතාවකි. දරු මුනුපුරන් සමග සිටින විට තමන්ගේ සියලු දුක්, අපහසුතා අමතක වී යන බව ඔවුහු පවසති. වියපත් වීම කිසිදු ලෙසකින් වත් දුක්බර දෙයක් නොවිය යුතුය. එය මෙලොව උපන් හැම සත්ත්වයෙකුට මෙන්ම ගහකොළ ආදී සොබා දහමේ සෑම වස්තුවකටම පොදු වූ ධර්මතාවකි. ඇති වූ සෑම දෙයක්ම වෙනස් වෙයි. මහලු වීම යනු ඒ සොබා දහමේ ප්‍රතිඵලයකි. වියපත් වීම සතුටට කරුණක් මිස දුකට කරුණක් නොවිය යුතුයි. අවබෝධයෙන් ජීවිතයේ තෘප්තිමත් භාවය අත්විඳීමට හොඳම වයස මහලු වියයි. මහලු වියට එළඹෙන බොහෝ දෙනෙකුට තිඛෙන ගැටලුවක් වන්නේ රෝග පීඩා නිසා එක්තැන් වී දුක් විඳීමට සිදුවේ ද යන්නයි. අපි ජීවිතයේ කොයිතරම් දුක් කම්කටොලුවලට මුහුණ දුන්න ද ජීවිතයේ අවසාන කාලයේදී හෝ සැනසුමෙන් සිටින්නට බලාපොරොත්තුව සිටින්නෙමු. ඒ නිසා මහලු විය තෘප්තිමත්ව ගත කරන්නේ කෙසේ ද යන ප්‍රශ්න නිරන්තරයෙන් මතුවෙයි.
ජීවිතයේ සැඳෑ සමය සතුටින් හා තෘප්තිමත්ව ගත කිරීමට නම් හොඳ මානසික හා ශාරීරික සෞඛ්‍යයක් තිබිය යුතුය. එසේම තමාට හිතවත් පිරිසක් මෙන්ම පහසුකම් ආදිය සපුරාගෙන තිබිය යුතුය. නමුත් ඉහත සඳහන් කළ කාරණා මහලු වියට පත්වූ පසුව එක්වරම සපුරාගත හැකි දේවල් ද නොවේ. ඒ නිසා මහලු වීමට පත්වීමට ප්‍රථම තමාගේ ජීවිත කාලය තුළ ඒ සඳහා හොඳ සැලසුමකට අනුව කටයුතු කළ යුතුය. ලෙඩ වීම වයස්ගත අයට පොදු දෙයක් බව මුලින් පැවසුයෙමි. නමුත් තරුණ කාලයේ දී නිවැරදි ලෙස ජීවිතය ගත කිරීමෙන් බොහෝ ලෙඩ රෝග වළක්වා ගත හැකිය. නිවැරදි සෞඛ්‍ය පුරුදු, ව්‍යායාම, සමබර දින චර්යාව, හොඳ ආහාර ආදිය මෙහිදී වැදගත් වෙයි. ඇතැම් අය තමා ගැන සැලකිල්ලක් නැතිව පවුලේ අය වෙනුවෙන් නොකඩවා වෙහෙස වෙති. අවසානයේදී ඔවුහු ඉක්මනින් ලෙඩ වෙති. තරුණ කාලයේ දී සෑදෙන රෝගවලට නිසි ප්‍රතිකාර ගත යුතුය. වියපත් වීමත් සමගම ශරීරයේ ඇතිවන විවිධ වේදනා අපහසුතා පිළිබඳව හොඳ අවධානයෙන් පසුවිය යුතුය. රෝගයක් වළක්වා ගැනීම මෙන්ම මුලින්ම රෝගය හඳුනා ගැනීම නිසා පිළියම් කිරීම පහසු වෙයි. තරුණ අවධියේදී මත්පැන්, මත්ද්‍රව්‍ය, දුම්පානයට ඇබ්බැහිකම් වූ අය අනිවාර්යයෙන්ම වයස්ගත වන විට කායික - මානසික රෝගීන් බවට පත්වෙති. දුම්පානය කරන අයගෙන් වැඩි පිරිසක් වයස්ගත වන විට හෘද රෝග, පිළිකා සහ විවිධ වූ ශ්වසන රෝගවලට ගොදුරු වීම අනිවාර්යය. එසේම ආහාරවල පාලනයක් නැති, තරබාරු පුද්ගලයන් වයස්ගත වන විට දියවැඩියාව, අධික රුධිර පීඩනය, හදවත් රෝග ආදියට පහසුවෙන් ගොදුරු වෙති. කය වෙහෙසා වැඩ කිරීම හොඳ දෙයක් වුවත් පමණට වඩා වෙහෙස වී වැඩ කිරීම නිසා ආතරයිටිස්, කොන්දේ ආබාධ, සුෂුම්නාවේ ආබාධ සුලභව ඇතිවෙයි. වයස්ගත පුද්ගලයාට ඉහත ශාරීරික දුබලතා ඇති වනවා මෙන්ම ඔවුහු මානසික වශයෙන් ද යම් යම් අබල දුබල බවට පත්වෙති. තමන්ට කැමති දේ කැමති පරිදි කරන්නට නොහැකි නිසා ඒ පිළිබඳව පසුතැවීමකින් ඔවුහු පසුවෙති. වයස්ගත වූ විට තමන් වැඩකට නැති අවලංගු කාසියක් යැයි සිතන අය ද සිටිති. මේ ආකාරයට හිතින් තැවෙමින් සිටින ඇතැම් අය විශාදය වැනි මානසික රෝගීන් බවට පත්වෙති. එසේම ඉටුකරගැනීමට බැරි වූ දහසක් බලාපොරොත්තු, වේදනා සහ තරහා හිතේ තබාගෙන සිටින අය උමතු තත්ත්වයට පත්විය හැකිය. ඇතැම් අය මරණාසන්න වන විට තමාට දැනෙන කායික, මානසික පීඩාව විඳ ගැනීමට අපොහොසත් වී සිහි විකල් වෙති. දැඩි ආශාවල්, බලාපොරොත්තු මෙන්ම අනවශ්‍ය බර හිතේ තබාගෙන සිටින අයට වන්නේ එයයි. ඒ ගැටලුවට විසඳුම් ද නැත්තේ නොවේ. තම ජීවිතය අවසානය තෙක් බොහෝ සතුටින්, සැනසීමෙන් ගත කරන අය ද කොතෙකුත් සිටිති. එයට හේතුව ඔවුන්ගේ මනා සැලසුම සහ අවබෝධයයි. තමාට සවි ශක්තිය ඇති කාලයේ දී සාධාරණ ලෙස, හැම කෙනකුම සමග හොඳින් ජීවත් වෙමින්, හොඳ සේවයක් ඉටුකොට, යහපත් දරු මුනුපුරන් සිටින අයට මහලු විය මහත් සතුටකි. තමන් තරුණ කාලයේ සිදුකළ හොඳ වැඩ ගැන සිතමින් ජීවත්වීම තරම් සතුටක් මහලු කාලයේ තවත් නැත. එබැවින් හොඳින් ජීවත් වීමටත් හොඳ මනසක් හදා ගැනීමටත් තරුණ අය උත්සාහ කළ යුතුය. තමන්ගේ සතුට අහිමි වීම පිළිබඳව අන් අයට දොස් පැවරීමෙන් පලක් නැත. ඒවා තමාගේම දුර්වලතා බව තේරුම් ගත යුතුය. වැරදි අවබෝධයෙන්, තරහින්, පීඩනයෙන් ජීවත්වන අය වයස්ගත වී මරණාසන්න වන විට සිහි විකල් වී රෝහල්වල සිටිනු අප ඕනෑතරම් දැක ඇත්තෙමු. වයස්ගත අය නූතන සංස්කෘතියට, නව පරම්පරාවට දොස් පවරති. වෙනස් වීමට ඔවුන් කැමති නැත. ඔවුහු ඒ ගැන දැඩි කලකිරීමෙන් පසුවෙති. නමුත් වෙනස් වීම් කිසිවෙකුටත් වෙනස් කළ නොහැකි ලෝක ස්වභාවයකි. අතීතයේ තිබු දේ අප අමතක නොකළ යුතු වුවත්, නූතන ලෝකය ද ඒ ආකාරයටම පැවතිය යුතු යැයි සිතීම අනුවණකමකි. ඒ අවබෝධය මහලු වියට අත්‍යවශ්‍ය දෙයකි. එබැවින් තමාට අලුතෙන් අසන්නට, දකින්නට ලැඛෙන දේ ගැන සිත උපේක්ෂාවෙන් පවත්වා ගැනීම වැදගත් වෙයි. උපදෙස් දිය යුත්තේ උපදෙස් පිළිගන්නා අයට පමණි. එසේ නැතිනම් නිහඬව සිටීම සුදුසුය. වයස් ගත වීමත් සමඟම සරල, චාම් බව ඇති කර ගත යුතුය. විශේෂයෙන්ම මහලු කාලයේ ඇතිවන ශරීර දුර්වලතා, තමන්ගේ මනස ශක්තිමත්ව තබා ගැනීමට බාධාවක් නොවිය යුතුය. බොහෝ අය වයස්ගත වන විට ආගම දහම සඳහා නැඹුරු වෙති. එය ඉතා හොඳ දෙයකි. සිතත්, ගතත් සුවපත් කර ගැනීම සඳහා ආගම දහම තරම් හොඳ වෙනත් දෙයක් නැති තරම්ය. මහලු වියේදී සිත සන්සුන් කිරීමට විවිධ මනෝ චිකිත්සක ක්‍රම ද ඇත. ජීවිතය යනු එක්තරා පරීක්ෂණයකි. එම පරීක්ෂණයේ ප්‍රතිඵල ලැඛෙන්නේ මහලු විය එළඹෙන විටය. ඒ නිසා එම ප්‍රතිඵලය සතුටින් මෙන්ම මධ්‍යස්ථව දරා ගැනීමට හැකි විය යුතුය. තමන්ට බැරි වූ දේ ගැන පසුතැවෙනවාට වඩා, තමන්ට කළ හැකි වූ දේ ගැන සතුටු වීමට කල්පනා කළ යුතුය. ඒ ආකාරයට දැනුමෙන් සහ අවබෝධයෙන් පොහොසත් විය යුතුය. පොහොසතා යනු බොහෝ දේ හිමි කෙනා යන අරුත නොවේ. පොහොසතා යනු අඩුවෙන්ම අවශ්‍යතා ඇති, කුඩාම දෙයින් සතුටු වන පුද්ගලයාය. ඇතැම් වැඩිහිටියන් සිතන ආකාරය, ඔවුන්ගේ දැඩි අදහස් හා විශ්වාසත් වෙනස් කිරිම කළ නොහැකිය. එහෙත් ඔවුහු මෙතෙක් කල් අන් අය වෙනුවෙන් වෙහෙස මහන්සි වී මහගු සේවයක් ඉටුකළ අය වෙති. ඒ නිසා දැන් ඔවුන්ට කැමති පරිදි ජීවත් වීම සඳහා ඉඩ සලසා දිය යුතුය. කිසි විටකත් ඔවුන්ව හෙළා නොදැකිය යුතුය. මහලු වයසේ පසුවූ, මතකය දුර්වල පියෙක් විය. මතකය දුර්වල වූ නිසා පියා තම පුතාගෙන් යම් දෙයක් පිළිබඳව නැවත නැවත කීප වරක් විමසා සිටියේය. එකම දේට උත්තර දීම නිසා උරණ වූ පුතා එයාට දොස් නැගුවේය. මහලු පියා පුතාට මතක් කර දුන්නේ පුතාගේ කුඩා කාලය පිළිබඳවය. පුතාට දැන් මතක නැති වුණත්, පුතා පුංචි කාලයේදී නින්ද යන තුරු මට එකම කතන්දරය සිය වරක් විතර කියා දෙන්න සිදුවුණා. ඒත් මම තරහා ගත්තේ නැහැ. මම දැන් දුර්වලයි. හරියට ඉස්සර පුතා පුංචි කාලේ වගේ.
උපුටා ගැනීම සිළුමිණ
