විශ්වාස කරනවද අවිශ්වාස කරනවද

සෑම දෙනා කෙරෙහිම විශ්වාසය තබා කටයුතු කිරීම අමාරුයි. ඔබ කෙනෙකු විශ්වාස කළාට ඔහු ඔබව විශ්වාස කරනවාද යන්නයි ප්‍රශ්නය. ඔහු හෝ ඇය ඔබව විශ්වාස නොකරනවා නම් ඔබ කෙතරම් ඒ අය විශ්වාස කළත් වැඩක් වෙන්නේ නැහැ. “විශ්වාසා පරමා ඥාතී” කියලා කිව්වාට විශ්වාසය පරම හතුරෙකු වෙන අවස්ථාත් තිබෙනවා. සමහර අය කෙරෙහි ඕනෑවට වැඩිය විශ්වාසය තබා වැඩ කිරීමෙන් අමාරුවේ වැටුණු පුද්ගලයන් සමාජයේ ඕනෑ තරම් සොයා ගන්න පුළුවන්. “වැඩි සෙනේ දබරෙටයි” කියලා කියනවා වගේ වැඩි විශ්වාසයත් නරකට හිටින අවස්ථා තිබෙනවා.

මගේ මිතුරෙකු නිවසේ හිටපු සගයෙකු කෙරෙහි ඕනෑවට වැඩිය විශ්වාසය තබලා වැඩ කිරීම නිසා ඔවුන් අමාරුවේ වැටුණු පුවතක් මට මෙහිදී සිහිපත් වෙනවා. දුර පළාතකින් ගෙදර උදව්වට කැඳවාගෙන පැමිණි පුද්ගලයෙක් ඉතා කෙටි කලකින්ම නිවැසියන්ට හිතවත් වෙනවා. මේ හිතවත්කම කොතරම් දුරදිග ගියාදැයි පැවසුවහොත් ඔහු ටික දිනකින් ගෙදර අයකුම බවට පත්වනවා. අන්තිමට ගෙදර ඔහුට බාරදී නිවැසියන් නොයෙක් අවස්ථාවල පිටව යාමට තරම් විශ්වාසවන්තකම උග්‍ර වෙනවා. අන්තිමේදී සිදු වූයේ කුමක්ද? නිවැසියන් ඔහුට නිවෙස බාරදී දින තුනක් සංචාරයක නිරත වූ විටෙක ඔහු නිවෙසේ සියලු දේ අතපත ගාගෙන ගොස් තිබිමයි. අල්මාරිවල සහ ලාච්චුවල සියලුම යතුරු ඔහු කල් ඇතිව සොයාගෙන තිබූ බැවින් ඒවා විවෘත කර කිසිදු කරදරයක් නොමැතිව සාර්ථකව සොරකම් කිරීමට ඔහුට හැකිව තිබෙනවා. ඔහු ඊට පසු ද ඔවුන් සමග ගෙදර රැඳී සිට ඇත්තේ කිසිවක් නොදන්නා ලෙසයි. සොරකම පිළිබඳව දැනගත හැකිව ඇත්තේ ඊට දින කිහිපයකට පසුවයි. මේ ගැන ‍පොලීසියට පැමිණිලි කිරීමේදීද ඔහු සහය පළ කර ඇත්තේ තමාගේ දෙයක් නැති වූ පරිදිය. ‍පොලීසිය ඔහුව අත්අඩංගුවට ගත් පසුද නිවැසියන් පවසා ඇත්තේ තම හිතවත් සේවකයා මේ සොරකමට සම්බන්ධ නැති නිසා ඔහු නිදහස් කරන ලෙසටය. එහෙත් සොරා ඔහු බව පිළිගන්නට සිදුව ඇත්තේ බඩුද අල්ලා ගැනීමෙන් පසුවයි. තම විශ්වාසවන්ත සේවකයාගේ තරම එහිදී හෙළි වී තිබෙනවා. මෙවැනි සොරකම් ඔහු දිගටම කරගෙන ආ බවද සොයාගෙන තිබෙනවා. මේ එක් සිද්ධියක් පමණයි. මෙවැනි සිද්ධීන් අද අනන්තවත් සිදුවී තිබෙනවා විය හැකියි.

ඒ නිසා කිසිවෙකුගෙන් ඕනෑවට වඩා විශ්වාස කළ යුතු නොවෙයි. තේරුම් ගැනීමට ඉතාම අපහසු සත්වයා මිනිසා යැයි පිළිගැනීමක් තිබෙනවා. ඒ නිසා කෙනෙකු පිළිබඳ එක්වරම විශ්වාස නොතබා බොහෝ අංශවලින් සොයා බැලිය යුතුයි. එවිට අනතුරු අවම කර ගන්න පුළුවන්. එසේම කෙනෙකු එකවරම අවිශ්වාස කිරීමද හොඳ නැහැ. නිතරම කෙනෙක් අවිශ්වාස කරනවා නම් ඔහු ඔබ ගැන සැක සිතාවි. කලකිරේවි. කොච්චර කළත් මේ මනුස්සයට මාව විශ්වාස නැහැ කියලා ඔහු සිතනවා නියතයි. එවිට කිසිදු වැඩක් හරියට කරන එකක් නැහැ. ඔබගේ සමාගමය ඔහු අප්‍රිය කරනු ඇති. ඒ නිසා විශ්වාස කරනවා සේම නිතර අවිශ්වාස කිරීමද වැරදියි. ඔබ යමකු අවිශ්වාස කරනවා නම් ඒ ගැන ඔහුට නොදැනෙන්න සොයා බැලීම හොඳයි. දන්නා කියන අයගෙන් අසා බලා හෝ නොඑසේ නම් ඔහුගේ වැඩ ගැන සොයා බලා හෝ ඔහු පිළිබඳව තීරණයක් ගැනීමට උත්සාහ කරන්න. එසේම යමෙකු එකවරම විශ්වාස කර ඇසුරු කරනවාට වඩා ටිකෙන් ටික ඔහු තේරුම් ගැනීමට උත්සාහ කිරීම හොඳයි. පෙම්වතුන් පෙම්වතියන් හරි හැටි එකිනෙකා තේරුම් ගන්නේ බොහෝ කාලයක් ඇසුරු කිරීමෙන් පසුවයි. සමහරුන් කෙටි කාලයක් ප්‍රේම කර විවාහ වී පසුව ජීවිත අසාර්ථක කර ගන්නේ විශ්වාසය පළුදු කර ගැනීම නිසයි. එකිනෙකා කෙරෙහි විශ්වාසය නැතිනම් කෙසේද එකට ජීවත් වන්නේ? ඒ නිසා ආදරය කිරීමේදීද මුලින් කළ යුත්තේ දෙදෙනා අතර විශ්වාසය තහවුරු කර ගැනීමයි. එකිනෙකා අවිශ්වාස කරන්නේ නම් දෙදෙනා අතර බැඳීමක් ඇති කර ගන්න අමාරුයි. “මම කොච්චර හිතවත් වුණත් එයා මාව අවිශ්වාස කරනවා. මම කවුරු සමග හිනාවුණත් කතා කළත් මට කෝල් එකක් ආවත් එයා බලන්නේ අවිශ්වාසයෙන්.” මෙහෙම හිතන පෙම්වතුන් පෙම්වතියන් බිරියන් සැමියන් කොතෙක් වෙයිද? ඔවුන්ට ඉදිරි ජීවිතයක් නැහැ. එනිසා ඔබ කෙනෙකු විශ්වාස කිරීමේදී වගේම අවිශ්වාස කිරීමේදීද සාධාරණව කටයුතු කළ යුතු බව මතක තබා ගන්න.

යසවර්ධන රුද්රිගු

උපුටා ගැනීම ලක්බිම පුවත්පත