හීනෙකින්වත් නිළියක වෙන්න නොසිතූ ඩිලූෂි හංසිකා නිළියක බවට පත්වූ හැටි
ඇය කටකාරයි. විටෙක දඟකාර යෞවනියක්. සටන් කලාව තුළ අසාධාරණය වෙනුවෙන් සටන් වදින්නියක්. එමෙන් ම ඇය ඉක්මන් කේන්තිකාරියක්. ධරණි ටෙලි සිතුවම තුළ දස්කම් පානා අවුරුදු කුමරිය ඇයයි. ඇය ඩිලූෂි හංසිකා. මේ ඇයගේ හදගැස්මට අපි සමීප වූ ආකාරයයි.
මේ දවස්වල වැඩ කටයුතු සිදුවෙන ආකාරය මතක් කළොත්?මේ දවස්වල ධරණි ටෙලි ඩ්‍රාමා එකේ රූගත කිරීම්වලට සම්බන්ධ වෙලා ඉන්නවා. ඊට අමතරව තව ඉතින් Bridal Shoots සහ Photo Shoots වලටත් ආරාධනා ලැබෙනවා. ඒ වැඩ කරගෙන යන ගමන් කැම්පස් එකේ වැඩකටයුතුත් කරගෙන යනවා.
ඩිලූෂි කොහොම ද කලා ක්ෂේත්‍රයට සම්බන්ධ වෙන්නේ?දෙරණ නාලිකාවේ අවුරුදු කුමාරිට ඉදිරිපත් වුණා. එයින් තුන් වන ස්ථානය ලැබුණා. ඒ හරහා තමයි රංගනයට මට සම්බන්ධ වෙන්න අවස්ථාව ලැබුණේ.
ධරණි ටෙලි නාට්‍යයේ විනුලිට හොඳ ප්‍රතිචාර ලැබෙනවා ලු නේද?අනේ ඔව්. ගොඩක් හොඳ ප්‍රතිචාර ලැබෙනවා.
ඇත්තට ම විනුලි චණ්ඩි කෙල්ලෙක් ද?ඇත්තට ම මෙහෙමයි. විනුලිගෙ චරිතය ගැන කතා කළොත්, අපේ අක්කා තරුමිණි, හස්බන්ඩ් නැතිව දරුවන් දෙදෙනා සමග තනි වූ කෙනෙක්නේ. එහෙම කෙනෙක්ට සපෝර්ට් කරන්න උත්සහ කරන නංගි කෙනෙක් තමයි ඇය. ඒ වගේ ම තමයි විනුලි තරුණ ගැහැනු ළමයෙක්. ඇය ටිකක් ආවේගශීලී, කලබල, හදිසි තීරණ ගන්නා, දුර දිග කල්පනා කරනවා අඩු චරිතයක්. නමුත් එයා කිසි කෙනෙක්ට බය නැහැ. අසාධාරණය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින සටන් කරන්න එහෙම දන්න, ටිකක් මුරණ්ඩු කෙනෙක්.
ඇත්තට ම ඩිලූෂි මෙච්චර හොඳට සටන් කරන්න ඉගෙන ගත්තේ කොහොම ද?මෙහෙමයි. ඇත්තට ම අපේ මාස්ටර් තමයි ඔසඳ සමන් බණ්ඩාර. එයා තමයි ටෙලි නාට්‍යයේ සටන් අධ්‍යක්ෂවරයා. ටෙලි නාට්‍යය පටන්ගන්න මාස කිහිපයකට පෙරාතුව සිට ම පුහුණුවීම් කළා. ඉන්පසුව ඩ්‍රාමා එකේ සටන් ජවනිකාවක් තියෙනවා නම් එයට සතියකට පමණ පෙර සිට ම ඒ සඳහා පුහුණුවීම් සිදුකරනවා. නැතිනම් ඇත්තට ම ඒ වගේ සටන් ජවනිකා සිදු කරන්න අමාරුයි. ඉතින් ඒ හැමදෙයක් ම අපි සිදුකරන්නෙ ඉතා ම හොඳ පුහුණුවීමක් සමගයි.
ඩිලූෂි අපි ඔයාගේ පවුලේ විස්තර සහ පාසල ගැනත් මතක් කරමු?මගෙ ගම මොරටුව. පාසල් ගියේ ශුද්ධ වූ පවුලේ කන්‍යාරාමයට. උසස් අධ්‍යාපනය සඳහා කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ ජාත්‍යන්තර අධ්‍යයනය විෂය යටතේ විශේෂවේදී උපාධියක් හදාරනවා. ඊට අමතරව මම ජර්මන් භාෂාව ඉගෙන ගන්නවා. මගෙ පවුලේ අම්මා, අප්පච්චි, මල්ලිලා දෙන්නෙක් ඉන්නවා. අප්පච්චි ව්‍යාපාර කටයුතු තමයි කරන්නේ. අම්මා ගෘහණියක්. අම්මා තමයි මගේ රූගත කිරීම්වලට ඇතුළු මගේ සියලු ම වැඩවලට මගෙත් එක්ක ම යන්නේ එන්නේ. ඉතින් අපි කට්ටිට සතුටින් ඉන්නවා.
අවුරුදු කුමරිය තරගයට සම්බන්ධ වෙන්නෙ කොහොම ද?ඇත්තට ම මම නෙවෙයි අවුරුදු කුමාරි තරගයට ඇප්ලිකේෂන් දැම්මේ. චේති කියලා මගෙ නංගි කෙනෙක්. එයාලාගේ පෙරැත්ත මත තමයි ඇත්තට ම මම ඒ තරගයට ගියේ. ඉතින් හිතපු නැති විධියට මට තරගයෙන් ස්ථානයක් හිමි වුණා. එය මාගේ වාසනාවක්. එය මට මගේ ජීවිතයේදී මට ලැබුණු හොඳ අවස්ථාවක්. පොඩි කාලෙත් ගොඩක් දක්ෂයි. මම කථික තරගවලට, නිවේදන නර්තන ආදී විවිධ තරගවලට එහෙම ඉදිරිපත් වුණා. ඉතින් ඒ දේවලුත් සමග මෙයට සම්බන්ධ වෙලා ජය ගන්න ලැබීම ගැන මට ඇත්තට ම සතුටුයි.
පළමු වතාවට රංගනය අභියෝගයක් වුණේ නැද්ද?ඇත්තට ම මෙහෙමයි. විනුලිගේ චරිතයට මට එහෙම ලොකුවට දේවල් අමුතුවෙන් ඇඩ් කරන්න හරි වෙනස්කම් කරන්න එහෙම තිබුණේ නැහැ. විනුලි ටිකක් මුරණ්ඩු ගතිය වැඩියි. ඒ ඇරෙන්න විනුලි වගේ ම මමත් කැම්පස් යන තරුණියක්. මගේ සැබෑ ජීවිතයේ තිබෙන දේවල් ම තමයි ඩ්‍රාමා එකෙත් තියෙන්නේ. කැමරා එකට මුහුණ දෙන්න එහෙම ලොකුවට බයක් තිබුණේ නැහැ. පොඩි කාලේ ඉඳන් ම මීඩියා එකත් සමග වැඩ කරලා තිබුණා නේ. නොදන්න පුංචි පුංචි දේ තියෙනවා. ඒ දේවල් තාමත් හදාගනිමින් තමයි ඉදිරියට යන්නේ.
රංගන ශිල්පිනියක් වශයෙන් මේ විධියට සඵල වූයේ ඔබගේ කුඩා කල සිට ම තිබූ හීනයක් ද?මම පාසල් කාලයේදී පාසල තුළ ටිකක් ජනප්‍රියයි. නර්තන කණ්ඩායමේ, බටහිර තූර්ය වාදක කණ්ඩායමේත් විවිධ නාට්‍යමය වැඩවලත් නිතර ම හිටියා. ඒ වගේ ම පාසල් ශිෂ්‍ය නායිකාවක් වෙලා හිටියා. පාසල් කාලයේ 'බෙස්ට් ඕල්රවුන්ඩර්' වුණා. ඒකත් එක්ක පාසල් කාලයේ මගෙ යාළුවෝ එහෙම කතාවට වගෙ කියලා තියෙනවා 'ඔයා නිළියක්වත් වෙයි ද දන්නෑ කියලා.' ඒ හැරෙන්න මම නම් හීනෙන්වත් මේ ක්ෂේත්‍රයට එයි කියලා හිතුවේ නැහැ.
අධ්‍යාපනය සහ රංගන කටයුතු සමබරව කර ගන්නේ කොහොම ද?මම කොහොමත් ඉගෙන ගන්න ආස කෙනෙක්. ඉගෙන ගන්න එක හරියට කරලා Master’s degree එක දක්වා ඉගෙන ගන්න ආසයි. රූගත කිරීම් හැමවෙලේ ම සිදු කරන්නේ නැහැනේ. ඒ තිබෙන ෂෙඩියුල් එක එහෙට මෙහෙට කරගෙන කරගෙන යනවා. දැනට නම් කැම්පස් වහලානේ. ඉතින් සියලු ම අධ්‍යාපන කටයුතු ඔන්ලයින් තමයි සිදු කරන්නේ. ඉතින් කොහොම හරි සියලු වැඩ සමබරව කරන්නවා.
නවකයෙක් ලෙසින් ප්‍රවීණයන්ගෙන් ඔබට ලැබෙන සහයෝගය කොයි වගේ ද?ක්ෂේත්‍රයේ ගොඩක් ලොකුවට ප්‍රවීණයන් සමග තව ම වැඩ කරන්න අවස්ථාව ලැබිලා නැහැ. ඒ අයත් සමග වැඩ කරන්න ලැබීම ම ලොකු දෙයක්. ඒ අය ඩයලොග්ස් ඩිලිවරි කරන ආකාරය තාත්විකව රංගන කටයුතු කරන ආකාරය දකින්න ලැබීමත් සතුටට කාරණයක්. ඒ දේවල් ඇස් දෙකින් දකින්න ලැබීමත් වාසනාවක්. ඒ වගේ ම එයාලා හරි ම සහයෝගයෙන් කටයුතු කරනවා. අඩුපාඩු පෙන්වා දීම එහෙම කිසි ම ලෝබකමත් නොමැතිව සිදු කරනවා. ඒ නිසා අපිටත් අපේ රංගනයන් සාර්ථකව කර ගන්න හැකියාව ලැබෙනවා සහ එය අපිටත් ලොකු උදව්වක්.
ඩිලූෂිට රංගනය පැත්තෙන් ඉදිරියට යන්න ආසාවක් නැද්ද?ඇත්තට ම හොඳ තිර පිටපතක්, හොඳ අධ්‍යක්ෂවරයෙකු යටතේ වැඩකට ආරාධනා කළොත් සම්බන්ධ වෙන්න ආසයි. නමුත් මම වඩාත් කැමැති ඉගෙන ගන්න පැත්තෙන් ඉදිරියට ගිහින් ඒ සම්බන්ධ වෘත්තියක් කරන්න. මගේ ම දෙයක් ජීවිතයට එක් කර ගන්නත් මම කැමැතියි.
රංගන ශිල්පිනියක් වෙනවාට ගෙදරින් තහංචි දැම්මේ නැද්ද?කුඩා කල සිට අම්මා අප්පච්චියි දෙන්නා මගෙ පසුපසින් හිටියා. තාමත් එහෙමයි. ඒ නිසා කිසි ම දේකට මට එහෙම අකැමැති වුණේ නැහැ. පාඩම් කරන්න කියලාවත් අපිට එහෙම බල කරලා නැහැ. ඒ නිසා ද කොහෙ ද අපි එහෙම නරක දේවල්වලට යොමු වුණේ නැහැ. මගෙ මවුපියන් ඉතා ම හොඳ, අහිංසක සහ වැදගත් විධියට ජීවත් වෙන අය. ඉතින් අපිටත් ඒ විධියට ජීවිතයට මුහුණ දෙන්න තමයි ඔවුන් නිතර ම අපට කියා දෙන්නේ. ඒ නිසා ඕන දේකට ගෙදරින් සපෝර්ට් එක ලැබෙනවා. මටත් ඒ නිසා ක්ෂේත්‍රයට එන්න එහෙම ලොකුවට බයක් ඇති වුණේ නැහැ. නිළියක් වෙනවටවත් ගෙදරින් එහෙම අකැමැත්තක් දැක්වූයේ නැහැ. හැබැයි අම්මා - අප්පච්චි අපි ගැන සහ අපි කරන දේවල් ගැන හොඳ අවධානෙන් ඉන්නවා.
ඩිලූෂි අලුත් වැඩක් පටන් ගත්තා කියලා ආරංචියි? ඔව්. මම අලුතින් Dilushi Hansika කියලා මගේ නමින් ම YouTube Channel එකක් පටන් ගත්තා. එහිදී මම අලුතින් සෝබනී කියන සින්දුවට කරපු Dancing Cover එකත් ඔයාලට බලා ගන්න පුළුවන්. ඉදිරියේදී ඒ තුළින් අලුත් වැඩ කිහිපයක් ම ඔබ වෙතට ගෙන ඒමට බලාපොරොත්තු වෙනවා.
ඩිලූෂිගෙ අනාගත සැලසුම් ගැන කීවොත්?මගෙ ජීවිතයේ එහෙම ලොකුවට ප්ලෑන්ස් නැහැ. එහෙම ලොකුවට දේවල් පසුපස පන්නන් ගිහින් සපුරා ගන්න ආසාවක් නැහැ. නමුත් වාසනාවකට වගේ ඉතින් ජීවිතයට ලැබිය යුතු බොහොමයක් දේවල් මේ වන විට ලැබිලා තියෙනවා. ඉදිරියටත් දෙවියනේ කියලා සතුටින් ජීවත් වෙන්න ලැබුණොත් ඒ ඇති.
ඩිලූෂිට විශේෂයෙන් ස්තූතිවන්ත වෙන්න පිරිසකුත් ඇති නේද?ඔව්. දෙරණ ආයතනයේ ලක්සිරි වික්‍රමගේ සර්, ධරණි ටෙලි නිර්මාණයේ නිෂ්පාදකතුමන් වන ජානක සිරිවර්ධන මහතා සහ අධ්‍යක්ෂතුමන් වන ශ්‍රියන්ත ප්‍රසාද් මහතාත්, තිරපිටපත් රචක නිදුක් මධුෂික අයියාවත් මේ ගමනේදී වචනෙන් පවා උදව් උපකාර කළ සියලු දෙනාටත් ස්තූති කරන්න ඕනි.
උපුටා ගැනීම මව්බිම
