අවස්ථා ළඟා කරගන්න විවිධ දේවල් කරනවා - ඒ අතින් බලනකොට මම හරිම වාසනාවන්තයි

කොරෝනා වසංගතය මුලින්ම යුරෝපා රටවල පැතිර යනවා කියලා ආරංචි වෙනකොටම අපි දැනගත්තා එංගලන්තයටත් එයි කියලා. ඒ වගේම ආවා. ඒ භයානක අත්දැකීම කියන්න හරි අමාරුයි. ලංකාවේ නම් අපි ඔක්කොම එකට ඉන්නේ. මොන දේ වුණත් අපි වටේ අපේ අය ඉන්නවා. මේ රටේ අපි හැමෝම තනියම ඉන්නේ.

මගේ ලොකු අක්කා මෙහෙ හිටියාට ටිකක් දුරින් ඉන්නේ. ඒ අත්දැකීම ලොකු බයකින් වින්දේ. මෙහෙ වසංගතය නිසා දිනකට මියයන ප්‍රමාණයත් වැඩි වුණා. 1500 - 2000 අතර ප්‍රමාණයකට වැඩි වුණා. මගේ අම්මා ලංකාවේ ඉන්නේ. එයාලා හරිම බයෙන් හිටියේ අපි ගැන. දැන් ඒකම අපිට අනිත් පැත්තට දැනෙනවා ලංකාව ගැන. වැක්සින් කරපු ඉක්මණින් වසංගතය තත්ත්වය සමනය වෙමින් පවතිනවා.

ලංකාවේ වෙන සමහර දේවල් දැක්කාම මට දුක හිතෙනවා. මගේ රට කොච්චර උතුම් රටක්ද? ඉතිහාසය ගත්තාම වෙනත් දියුණුවෙන රටවල් ලංකාවේ දිහා බලාගෙන හැදෙන්න ගත්තා. මම ජීවිතයේ ගොඩක් දේවල් කොරෝනා වසංගතයක් එක්ක අධ්‍යයනය කරන්න පටන් ගත්තා. මොකක්ද මේ අපේ ජීවිතය? අපි හැමදාම මෙතන ඉන්න ඇවිල්ල නැහැ. දවසක අපි මේ හැමදේම නැති කරගෙන යනවා. මිනිස්සු හරිම තරගකාරී. මේ වසංගතය නිසා තරගකාරීබවට වඩා මනුස්සකම වටිනවා කියන එක තේරුණා.

ඔව්. ඒ "සෙනහසක සිහිනය". ඒ චිත්‍රපටය මම රඟපාද්දී මට අවුරුදු විසිදෙකයි. ඒක හරිම ලස්සන චිත්‍රපටයක්. ඒක දෙමළ අධ්‍යක්ෂවරයෙකුගේ චිත්‍රපටයක්. ඉන්දියාවෙන් ලොකු කාර්ය මණ්ඩලයක් ආවා චිත්‍රපටයට. මට ඒක හොඳ අත්දැකීමක්. ඒක මගේ ලස්සනම කාලයක්. සනත් ගුණතිලක අයියා එක්ක මම මගේ පළවෙනි චිත්‍රපටය වන "රාජ්‍ය සේවය පිණිසයි"හි මීට කලින් රඟපාලා තිබුණා. මේ චිත්‍රපටයේදීත් මට ඔහු එක්ක රඟපාන අත්දැකීම ලැබුණා. සනත් අයියා කියන්නේ හරිම ප්‍රෙෆෙෂනල් එක්කෙනෙක්. මම හරිම කැමතියි එයා එක්ක වැඩ කරන්න. එයාට වැඩේ නම් වැඩේ තමයි. අපි ගොඩක් දේවල් එයාගෙන් ඉගෙනගත්තා. රොෂාන් පිලපිටිය, මංජුලා තිළිණි අපි ඔක්කොම හරිම සතුටින් වැඩ කළේ. දැන් ඒක දකිනකොට හරිම ආසයි. දැන් මගේ ස්වරූපය ගොඩක් වෙනස් වෙලා. මම එංගලන්තේ පදිංචියට ආවේ 2014දී. කාලෙකට පස්සේ මම රඟපාපු චිත්‍රපටයක් තිරගත වෙනවා කියන එක ලොකු දෙයක්. ඒ නිසා මගේ ප්‍රේක්ෂකයන්ට මාව මතක් වුණා.

රංගනය මම අතහැරලා නැහැ. එංගලන්තේ කරන ලංකාවේ නිර්මාණයකට මම දායක වෙන්න කැමතියි. ඒ වගේ නිර්මාණ කීපයක්ම කරන්න පහුසිය කාලේ කතා වුණා. ඒත් කොරෝනා නිසා ඒවා හරියට වුණේ නැහැ. කොරෝනා එන්න කලින් මට හොඳ චිත්‍රපටයකට ආරාධනා ලැබුණා. පරාක්‍රම නිරිඇල්ල මහත්මයා මට කතා කළා චිත්‍රපටයකට. ඒක මට හරිම වටින ආරාධනයක්. ඒ ගැන මට දෙවරක් හිතන්න දෙයක් නැහැ. මිස්ටර් නිරිඇල්ල එක්ක මම කලින් වෙළෙඳ දැන්වීම් එහෙම කරලා තියෙනවා. එතුමා එක්ක කලා නිර්මාණයකට සම්බන්ධ වෙන්න ලැබුණේ නැහැ. ඒ චිත්‍රපටයට සූදානම් වෙද්දිම තමයි මේ කොරෝනා ප්‍රශ්නය ආවේ. චිත්‍රපටයේ රූගත කිරීම්වලට මම ලංකාවට එන්න සූදානම් වෙලා හිටියේ. ඒ වගේ හොඳ නිර්මාණ ලැබුණොත් මම අනිවාර්යයෙන්ම සම්බන්ධ වෙනවා.

ඔව්. මම අවුරුදු දොළහේ ඉඳලා රඟාපාන්නේ. ධර්මසේන පතිරාජ අංකල්ගේ "සුබ අනාගතයක්" ටෙලිනාට්‍යයේ. මම ජනප්‍රිය වුණේ මදුරු කොයිල් ඇඩ් එකෙන්. ඒක ලොකු හිට් එකක් වුණා. මම ඒ වෙනකොට උසස් පෙළ හදාරනවා. ඒ වෙළඳ දැන්වීම ගොඩක් ජනප්‍රිය වුණාම මට උපකාරක පංතිවල ගුරුවරු පවා විහිළු කළා. ළමයි ඒකේ තියෙන විසිල් එක ගහලා පෙන්නනවා. ඒකෙන් ගොඩක් අය මාව දැනගත්තා. ඒ වෙළෙඳ දැන්වීමේ පිටපත දිලීප අබේසේකරගේ. අධ්‍යක්ෂණය කළේ ජයන්ත චන්ද්‍රසිරි. ඒ සම්මිශ්‍රණය නිසා තමයි ඒ තරම් ජනප්‍රිය වුණේ. සනත් විමලසිරි අයියාව පවා හැමෝම හඳුනගත්තේ ඒකෙන්. මටත් ඊටපස්සේ ගොඩක් නිර්මාණවලට ආරාධනා ආවා.

කලා ක්ෂේත්‍රයේ රංගන ශිල්පිනියන් තැනකට එන්න ගොඩක් මහන්සි වෙනවා. අවස්ථා ළඟා කරගන්න විවිධ දේවල් කරනවා. ඒ අතින් බලනකොට මම හරිම වාසනාවන්තයි. මම අධ්‍යක්ෂවරුන්ගෙන් වැඩ ඉල්ලුවේ නැහැ. වැඩ ඉල්ලගන්න මහන්සි වුණේ නැහැ. මට හැමෝම නිර්මාණවලට කතා කළා. මම රඟපාපු හැම චරිතයක්ම මගේ වාසනාවට මට ලැබුණු චරිත. මම වැඩ ඕනේ කියලා දැඟලුවේ නැහැ. ගොඩක් අය කියන දෙයක් තමයි මාත් එක්ක වැඩ කරන්න හරි පහසුයි කියලා. මම වැඩේට සියයට සියයක් කැපවෙන කෙනෙක්. මම ටෙලිනාට්‍ය සියයකට වැඩිය රඟපාලා තියෙනවා, කවදාවත් කාර්යමණ්ඩලය එක්ක කිසිම ප්‍රශ්නයක් දාගෙන නැහැ. සමහර ප්‍රායෝගික හේතූන් මත රූගත කිරීම්වලට දින වැඩිපුර යනවා. කිසිම අයකිරීමකින් තොරව මම වැඩිපුර දින දහය දොළහා කැප කරලා තියනවා නිර්මාණ වෙනුවෙන්. රංගනය කියන දේට විතරයි මම ආදරේ. මම භෞතික දේවල් පස්සේ ගියේ නැහැ. මුදල්වලට වඩා මම හම්බ කළේ මිනිස්සුන්ගේ ගෞරවය සහ ආදරය.

කාංචනා මෙන්ඩිස් වැඩිපුර ගැමි චරිත අතර කොටු වුණා කිව්වොත් ඒක පිළිගන්නවා ද?

වෙන්න පුළුවන්. මගේ ස්වරූපයත් එක්ක මට වැඩිපුර ලැබුණේ එහෙම චරිත. ලාංකික මුහුණු කිව්වාම මතක් වෙන්නේ ගැමි, අහිංසක පාට තියෙන චරිතනේ. සමහර අවස්ථාවල ඊට වඩා එහා ගිය චරිතත් මට කරන්න පුළුවන්කම තිබුණා. ඒ කාලේ මම ගොඩක් කාර්යබහුලයි. එක ටෙලිනාට්‍යයක් ඉවරවෙලා ගෙදර ගිහිල්ලා ඊළඟ ටෙලිනාට්‍යයට සූදානම් වෙනවා. ඒ නිසා සමහර හොඳ නිර්මාණ ගොඩක් මට මඟහැරුණා.

මම චිත්‍රපට තිහකට විතර සම්බන්ධ වෙලා තියෙනවා. ඒ නිර්මාණ ගැන මම ගොඩක් සතුටු වෙනවා සහ සෑහීමකට පත් වෙනවා. මොකද ඒ නිර්මාණ ඇතුළේ ඉවතට දාන්න පුළුවන්, වැඩකට නැති නිර්මාණ එකක්වත් නැහැ. ඉතා සීමිත ගානක් වුණත් මම ආරම්භයේ ඉඳන්ම හොඳ අධ්‍යක්ෂවරුන් හොඳ චිත්‍රපටවලට සම්බන්ධ වුණා. මුලින්ම උදයකාන්ත වර්ණසූරිය අයියාගේ "රාජ්‍ය සේවය පිණිසයි" චිත්‍රපටයේ රඟපාලා හොඳම සහාය නිළිය සම්මානයත් මට ලැබුණා. ඊටපස්සේ එයාගෙම "රෝස වසන්තය" චිත්‍රපටිය සෑහෙන්න ජනප්‍රිය වුණා. මිනිස්සු නැවත සිනමාශාලාවට ඇඳී එන්න ගත්තේ ඒ චිත්‍රපටයෙන්. සුමිත්‍රා පිරීස්ගේ "සක්මන් මළුව", මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්නගේ "සුදු සෙවණැලි" වගේ හොඳ නිර්මාණ රාශියකට මට සම්බන්ධ වෙන්න ලැබුණා.

ඒ කාලේ අපි ජනප්‍රිය වෙනකොටම අපිව කපල් කරනවා. ඉසුරු යෝගය ටෙලිනාට්‍යයේ හිටියේ මමයි රොෂාන් පිලපිටියයි. ඉතින් ඒක ගොඩක් ජනප්‍රිය වෙනකොට තවත් නිර්මාණවලට අපි දෙන්නටම ආරාධනා කරලා තිබුණා. මාත් එක්ක පෙම්වතාගේ චරිතය රඟපාපු හැමෝම ඒ චරිත හොඳට කළා. විශේෂයෙන් මම කමල් අද්දරආරච්චිට ගොඩක් කැමති කෙනෙක්. අපි දෙන්නා එක ටෙලිනාට්‍යයක රඟපෑවා. "සමාරා" චිත්‍රපටයේත් අපි දෙන්නා එකට රඟපෑවේ. කමල් අයියා එක්ක වැඩ කරද්දි හොඳ සහයෝගයක් ලැබෙනවා. වේදිකා නාට්‍යවල හිටපු නිසා රංගනය ගැන එයාට හොඳ පළපුරුද්දක් තියෙනවා. අපේ අඩුපාඩු පවා හදලා ලොකු සහයෝගයක් දෙනවා. ඒ වගේම මහේන්‍ද්‍ර පෙරේරා අයියා එක්ක වැඩ කරන්නත් මම කැමතියි. ඒ වගේම ජනක කුඹුකගේ අයියාව මතක් කරන්න ඕනේ. ජනක අයියාට ලොකු දැනුමක් තියෙනව රංගනය ගැන. එයා නිතරම පොතපත කියවන කෙනෙක්. අපි දෙන්නා කතා වෙලා හොඳට චරිත කරපු නිර්මාණ තියෙනවා.

ආදරයට වයස් සීමාවක් නෑනේ. මගේ වයස මට්ටමේ ආදරයක් ගැන පිටපතක් ලියවුණොත් මම පෙම්වතියගේ චරිතය රඟපාන්න කැමතියි.

කලාව කියන එක මට පොඩි කාලේ ඉඳලා තිබුණ දෙයක්. මගේ මහ ගෙදරට එහා පැත්තේ තමයි හියුගෝ ප්‍රනාන්දු (මාස්ටර් මාමා) හිටියේ. එයාගේ ගෙදරට හැම නළු නිළියක්ම එනවා. අපි පොඩි කාලේ ඉස්සර එහෙ සෙල්ලම් කරන්නේ. මේ අයව මම පොඩි කාලේ ඉඳලම දැක්කා ඒ වගේම මගේ ආච්චි සීයයි රුක්මණී දේවිගේ ඥාතීන්. ඒ නිසා අම්මා ගොඩක් වෙලාවට හිටියේ ඩේසි (රුක්මණීදේවි) ඇන්ටිලාගෙ ගෙදර. මගේ සීයා මිනර්වා නාට්‍ය සමාජයේ හිටියා. කලා ක්ෂේත්‍රයේ ජ්‍යෙෂ්ඨයෝ හැමෝම මගේ පූර්වාදර්ශ තමයි. ජෝ අබේවික්‍රම, සිරිල් වික්‍රමගේ, ඩබ්ලිව්. ජයසිරි අංකල්ලා එක්ක මම වැඩ කරලා තියෙනවා. එයාලගෙන් මට ගොඩක් ගුරුහරුකම් ලැබිලා තියෙනවා. නීටා ප්‍රනාන්දු වගේ ගොඩක් ප්‍රවීණ රංගන ශිල්පිනියන්ගෙන් පවා මම ගොඩක් දේවල් ඉගෙනගත්තා.

ලොකුවට සතුටු වෙන්න පුළුවන් කාරණාවක් නැහැ. මිනිස්සු අතර ජනප්‍රියයි කියන ටෙලිනාට්‍ය දිහා බැලුවාම මේ මොනවද කියලා හිතෙනවා. මම වැඩිහිටි පරම්පරාව එක්කත් වැඩ කරලා තියෙනවා. තරුණ පරම්පරාව එක්ක වැඩ කරලා තියෙනවා. දැන් සමහර නිර්මාණ දිහා බැලුවාම ඒ පිටපත්වල දෙබස් සෑහෙන්න ප්‍රාථමික මට්ටමේ ඒවා. හරිම අර්ථ ශුණ්‍ය, දෙපිට කැපෙන වචන ඒවා. ඉස්සර ටෙලිනාට්‍යවල පිටපත් නාළිකාවල අධ්‍යක්ෂ මඩුල්ලක් හරහා අනුමත වුණා. දැන් ටෙලිනාට්‍ය දකිනකොට ලොකු දුකක් දැනෙනවා කලාවට වෙලා තියෙන්නේ මොකක්ද කියලා.

පිටපත විතරක් නෙමෙයි හැමදෙයම ගුණාත්මකත්වයෙන් අඩුයි. විශේෂයෙන් අපි ඉස්සර නිර්මාණයක පිරිවැයට වඩා ගුණාත්මකබව ගැන හිතුවා. ඒත් දැන් එක දවසින් ජවනිකා තිහ හතළිහ රූගත කරනවා. මට ඒක හිතාගන්න බැහැ. අපි වැඩ කරද්දි සමහර දවසකට ජවනිකා තුනක් විතරක් කරපු දවස් තිබුණා. ගුණාත්මකත්වය තියාගන්න ඕනේ නම් හොඳ පුහුණුවක් එක්ක කාලය අරගෙන නිර්මාණ කරන්න ඕනේ. මේ අතරත් හොඳ ගුණාත්මක නිර්මාණ කරන්න උත්සාහ කරන නිර්මාණකරුවො ඉන්නවා.

කලා ක්ෂේත්‍රයේ ගොඩක් දක්ෂ තරුණ රංගන ශිල්පිනියන් ඉන්නවා. ඒත් බහුතරයකගේ දක්ෂතා ගැන සෑහීමකට පත් වෙන්න බැහැ. ඒකට ඒ අයට වරදක් කියන්නත් බැහැ. මොකද මේ වර්තමාන ක්‍රමවේදයට ඔවුන් අනුගත වෙලා තියෙන්නේ. ඒ අය රඟපානවා කියලා කරන්නේ දෙබස් කියන එක විතරයි. ඔවුන්ට රඟපාන්න කාලයක් නැහැ. අපිට ඉස්සර පිටපත ලැබෙන්නේ රූගත කිරීම්වලට මාස දෙකකට කලින්. ඒත් දැන් පිටපත දෙන්නේ රූගත කිරීම්වලට ආවාම. ඒ නිසා රංගන ශිල්පිනියන්ට දොස් කියන්නත් බැහැ. ඔවුන්ට දක්ෂතා තිබුණත් ඒවා පෙන්නන්න හොඳ නිර්මාණ නැහැ.

ඔව්. ඒක විශේෂයෙන් කියන්න ඕනේ. මම කිසිම සෝෂල් මීඩියා එකක නැහැ. මට මගේම කියලා ෆේස්බුක් එකවුන්ට් එකක්වත් නැහැ. මම ඒවා භාවිත කරන්න අකමැති කෙනෙක්. මම විශ්වාස කරනවා කලාකරුවෙක් වුණාම එහෙම ලොකුවට සමාජයට පෞද්ගලිකත්වය නිරාවරණය කරන්න අනවශ්‍යයි කියලා. එතකොට වටිනාකමත් අඩු වෙනවා. ඒ වගේම කියන්න ඕනේ මගේ නමින් ව්‍යාජ ගිණුම් සමාජ ජාලාවල තියෙනවා. ඒවායේ ඉන්නේ මම නෙමෙයි. ඒවායෙන් අපහසුතාවට පත්වුණු අයට මම කියනවා ඒ ගැන අදාළ අංශවලට පැමිණිලි කරන්න කියලා.

මාත් එක්ක ක්ෂේත්‍රයට ආපු කලා ශිල්පීන් ඒ මට්ටමට ගිහින් තියෙනවා. ඒ ගැන මට සතුටුයි. මම ඉන්නේ ලංකාවේ නෙමෙයිනේ. මට තියෙන්නේ වෙනම ජීවිතයක්. මගේ දරුවන් එක්ක ඒ අයගේ වැඩ කටයුතු එක්ක මගේ ජීවිතේ දැන් කාර්යබහුල වෙලා තියෙන්නේ. දරුවො ටිකක් ලොකු වුණාම මම නිදහස් වෙනවා. කලා නිර්මාණයක් කරන්න නම් මගේ මනස නිදහස වෙන්න ඕනේ. වගකීම් අඩු වෙන්න ඕනේ. ඒකට දැන් මේ කාලය නෙමෙයි. ඉදිරියේදී අපි බලමු.

මගේ සැමියා රොෂාන් රණවක. මට පුතාලා දෙන්නෙකුයි දුවෙකුයි ඉන්නවා. ලොකු පුතා සෙනිත රයන්. එයාට අවුරුදු දොළහයි. දුව කෙයිෂා රයිලි. එයාට අවුරුදු අටයි. පොඩි පුතා නිමාන රෙයෝන්. එයාට අවුරුදු හතරයි.

මම එයාලට කිසිම බාධාවක් කරන්නේ නැහැ. මම කවදාවත් මගේ ක්ෂේත්‍රය හෑල්ලුවට දකින කෙනෙක් නෙමෙයි. මගේ ජීවිතේ මම ගොඩක් දේවල් ලබාගත්තේ කලා ක්ෂේත්‍රයෙන්. මට මිනිස්සුන්ට ආදරය, ජනප්‍රියත්වය, ගෞරවය ලැබුණේ කලාවෙන්. මම හිටපු විදිහට මගේ ළමයින්ටත් ඉන්න පුළුවන් නම් මගේ කිසි බාධාවක් නැහැ දක්ෂතාවක් තියෙනවා නම්. ඒ තුන්දෙනාට යම් යම් කලා හැකියාත් තියෙනවා. මේ වගේ රටක එයාලට කලාව කරන්න පුළුවන් වුණොත් ගොඩක් හොඳයි. මොකද මෙහෙ එයාලට රංගනය ගැන ඉගෙනගන්න හොඳ විශ්වවිද්‍යාල පවා තියෙනවා.

මම රංගනයෙන් ඈත් වෙලා නැහැ. හොඳ වැඩකට ආරාධනා ලැබුණොත් මම ඒකට සම්බන්ධ වෙන්න කැමතියි. ලංකාවේ හැදෙන හොඳ නිර්මාණ දකිද්දි පොඩි දුකක් ඇති වෙනවා "අනේ මම හිටියා නම්" කියලා. විශේෂ බලාපොරොත්තු නම් නැහැ. මේ වගේ කාලෙක පරිස්සම් වෙලා පවුලේ අය එක්ක ජීවත් වෙන්නයි මට ඕනේ.

නිර්මාණි බණ්ඩාරනායකඋපුටා ගැනීම saaravita.lk