පුංචි ඉතාලියේ ලස්සන ගේකට පෙම් බැන්ද භූතයා

ජාති, ආගම්, කුල, ගෝතර යනුවෙන් කිසිදු බෙදීමක් භුත ආත්මවලට මෙන්ම මළ පෙරේත ආත්ම වලට නැත. පක්ෂ පාට ඒ කිසිවක් ඔවුන්ට අදාළ ද නැත. පුද්ගල තරාතිරම් මෙන්ම නිලතල තඹ දොයි තුවකට ඔවුන් මායිම් නොකරයි. විවිධ ආගම් අදහන බොහෝ පුද්ගලයින් සිතා සිටින්නේ යක්ෂ, භූත, ප්‍රේත, පිසාච බැල්ම ඇති වන්නේ බෞද්ධයන්හට පමණක් කියාය. ඔවුන් එසේ සිතුවද කනගාටුවක් නොවන්නේ නොදන්නා කම මෙන්ම නිවරුදි ලෙස විශ්වය පිළිබඳව අවබෝධ නොමැති කම නිසාය. එහෙත් අප පුදුම විය යුත්තේ බෞද්ධයන් වන බොහෝ දෙනා සිතනුයේ බෞද්ධයන් වන අපට විතරක්ම මේ කරුම ලෙඩ මෙන්ම ඇල්ම බැල්මවල් ඔවුන්ගේ ශරීර පංචස් කන්ධයන්ට වැලදෙන බවය. එහෙත් මීට පෙරද මා ලියු තවත් එක් සත්‍ය කතාවක් තුළින් අන්‍ය ආගමික භක්තිකයන්ටද මළ පෙරේත ආත්මවල බලපෑම් ඇති වී ඔවුන් එයින් මුදාවාලූ ආකාරය ලියා දැක් වූයෙමි. අදත් එක් සත්‍ය කතාවක් තුළින් මා ඔබට ලියන්නේ එවැනි කතා පුවතක්ය.

අපේ කතාවේ කතා නායකයා වන ජූඞ් ජීවත් වූයේ ශ්‍රී ලංකාවේ පුංචි ඉතාලියේය. යමක් කමක් ඇති පවුලක් ලෙස ගමේ කා අතරත් ඔවුන් ඉතා ජනප්‍රියය. ජූඞ් වයස අවුරුදු 28 ක භද්‍ර යෞවනයේ පසු වු තරුණයෙකි. ඔහුගේ ඒකායන අරමුණ වූයේ පවුලක් පන්සලක් වී ජීවත් වීමය. ඒ දුටු සිහිනයේ තවත් එක් බලාපොරොත්තුවක් වූයේ හොද නිවසක් තනාගැනීමය. ඒ අහිංසක බලාපොරොත්තු ගොන්න හිස මත තබාගෙන ඔහු මිල මුදල් එක්රැස් කරන්නට වුයේ තමන්ටම කියා ඉඩමක් මිලදී ගෙන තමන්ගේ නමට ඔප්පුවක් ලියා ගැනීමය. ඔහු සිතූ සේ අරමුණු බලාපොරොත්තු සපල වූයේ මීගමුව නගරය ආසන්නයෙන්ම ජූඞ්ට ඉඩමක් මිලදි ගැනීමට හැකි වීමය. ‘‘යන්තම් ඇති මම හිතපු විදිහටම ඉඩමක් ලැබුණා දැන් ඉතින් දෙයියනේ කියලා ගේ හදන්න සුදානම් වෙන්න ඕන. දෙවියන් වහන්සේ හැමදාමත් අපට පිහිටට ඉන්නවා’’ යැයි ඔහු නිතරම දැඩි විශ්වාසයෙන් යුත්තව කටයුතු කළේය. අලූත් නිවහනේ ඉදිකිරීම් දින සති ගෙවීයන විට අවසන් වන්නට විය. ජුඞ්ට ඉහේ මල් පිපුනේ කිසිදු කරදරයකින් තොරව ඒ කටයුත්තත් දෙයියනේ කියලා අවසන් කරගන්නට ලැබීම නිසාය. ජීවන ගමනේ තවත් සුන්දර බලා පොරොත්තුවක් ඉටු කරගන්නට ලක ලැහැත්ති වන කල හිටිවනම ජුඞ් සිහිනැති වී බිම ඇද වැටෙන්නට විය. මේ තත්ත්වය පවුලේ උදවියට මෙන්ම ජුඞ්ටද අදහා ගන්නට නොහැකිවිය.

ලංකාවේ සිටින උසස් විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන්ගේ පිහිට අවශ්‍ය වූයේ මේ හේතුව නිසාවේ. විවිධ පර්යේෂණ ජුඞ්ගේ රෝගී තත්ත්වය හමුවේ ඔවුන් විසින් සිදු කරන ලද අතර ඒවායේ ප්‍රතිඵලය වූයේ කිසිදු රෝගී තත්ත්වයක් ඔහුට නොමැති බවය. එහෙත් දින පතාම පාහේ ජුඞ් සිහිනැති වී ඇද වැටෙන්නට විය. විනාඩි ගණනකින් අනතුරුව මෙම තත්ත්වය සුව වන අතර පවුලේ උදවිය ජුඞ්ට සෑදුන මෙම රෝගය පිළිබඳව නිරන්තරව කල්පනා කරන්නට විය. අපේ පරම්පරාවේ කාටවත් නොහැදුනන ලෙඩක්නේ ජුඞ් පුතාට හැදුනේ අපට හිතා ගන්නත් බෑ, මේ මොන කරුම ලෙඩක්ද කියලා. කොච්චර නම් දොස්තරවරුන්ට පෙන්නුවද එයාලා කියන්නේ ලෙඩක් නැහැ කියලා. ඒත් ගෙදරට ආවාහම සිහිනැතිවෙලා වැටෙනවා. බටහිර වෛද්‍ය ප්‍රතිකාරවලින් අනතුරුව දේශීය වෛද්‍ය ප්‍රතිකර්ම වලටද ඔවුන් මේ වන විට යොමු වූයේ කළ යුතු වෙනත් දෙයක් මේ වන විට ඉතිරිව නොමැති නිසාය. එයිනුදු මේ කරුම රෝගීභාවය දුරු නොවීය. මේ වන විට ඔවුන් බොහෝ දෙනාගේ කීම පරිදි යන්ත්‍ර මන්ත්‍ර වල පිහිට පතා රටේ සිටින කට්ටඬීන් සොයා ගියහ. ඔවුන් කීවේ රටේ නැති හදි හූනියම් ගැනය. ජුඞ්ට පැන්නුමක් පන්නලලූ දියුණු වෙනවා බලා ඉන්න බැරිව අනේ මෙහෙමත් මිනිස්සු යැයි මේ බව කන වැකුණ බොහෝ දෙනෙක් පවසන්නට විය. යස අගේට දියුණු වෙච්චි කොල්ලා කාටවත් කරදරයක් හිරිහැරයක් නැතිව තමන්ගේ පාඩුවේ හිටපු හිත හොද එකාට වෙච්චි වින්නැහිය. දෙවියන් වහන්සේට වත් පේන්නෙ නැහැනේ මේවා යැයි තවත් සමහරක් දෙනා තැන තැන ජුඞ් කෙරෙහි සිය හද පත්ලෙන්ම උපන් සෙනෙහසින් පවසන්නට විය. ජුඞ්ගේ මෙම අසනීප තත්ත්වය සුව කර ගැනිමට සැම මෙහොතක් පසාම මුදල් වියදම් කරමින් කටයුතු කළේ කෙසේ හෝ මෙම රෝගි බව සුව කර ගෑනීමටය. එහෙත් කිසිදු සුවයක් ඉන් සිදු නොවිය.

‘‘මම දන්න තැනක් තියෙනවා ජුඞ් මල්ලී යමුද එතෙන්ටත් බලන්න. හැබැයි එතැන වැඩ කරන්නේ බුදුගුණයෙන් තමයි. මස් මාංශ කාලා එහෙම යන්න හොද නැතිලූ. එතෙන්ට යනවා නම් යන් මමත් එන්නම්.’’

‘‘අනේ ඕවා බොරු’’ ‘‘දැන් කොච්චර නම් තැන්වලට ගිියාද? කෝ ඉතින් මොනවද වුණේ’’

‘‘ඔන්න ඔහේ මැරුණොත් මැරිද්දෙන්. මට දැන් ජීවිතෙත් එපා වෙලා තියෙන්නේ. මේ කරුම ලෙඬේ හින්ද? මට බැහැ ඕවට තවත් යන්න.’’ යැයි ජුඞ් එක හෙළාම සිය මිතුරාගේ යෝජනාව ප්‍රතික්ෂේප කරන්නට විය. ඒකට කමක් නැහැ මල්ලී අපි කවුරුත් මැරෙන මිනිස්සු මම කියනවට එතෙන්ට එක දවසක් ගිහින් බලමු. මෙච්චර කරපු එකේ වදෙන් පොරෙන් ජුඞ් සිය මිතුරා විසින් අප මැණියන්ගේ ආරාමයට කැඳවා ගෙන ඒමට කැමැති කරවා ගැනීමට සමත් විය. එදා සෙනසුරාදා දිනයක් වන නිසා ජුඞ්ලා පැමිණෙන විට ආරාමයේ අප මැණියන්ගේ පිහිට බලාපොරොත්තු වෙන් වැඩි පිරිසක් එක් වී ආගමික කටයුතුවල මෑණියන් සමග නිරත වි සිටිය අතර ජුඞ් ප්‍රකාශ කළේ මෙතැන වෙනත් ආගමික කටයුතු කරන තැනක් නිසා අපට අපේ ආගමට අනුව මේ තැන්වලින් පිහිටක් සරණක් ලැබෙනවාද යනුවෙන් විමසා තර්ක විතර්ක ඉදිරිපත් කරන්නටද විය. ජුඞ් සමඟ පැමිණි පවුලේ උදවියගෙන්ද දොස් පරොස් විදින්නට සිදු වූයේ මිතුරාටය. අපේ දෙවියන් වහන්සේට සුව කරන්න බැරි දේවල් මේ තැන්වලින් කරන්නේ කොහොමද? අනේ යමල්ලා යන්න. මේ අතර කාලය තුළ බුද්ධ පූජාව නිමාකර අප මෑණියන් සිය කටයුතු ආරම්භ කරන්නට විය. ජුඞ්ලාද ඒදෙස බලා සිටියා පමණි කිසිදු වදනක් ප්‍රකාශ නොකරයි. මුවින් නොබැන ඉවසා සිටින්නට වුයේ වෙනත් කිසිවක් සිදු කළ නොහැකි නිසාවෙනි. ජුඞ්ලාගේ වාරය පැමිණියේය. බුදුන් ඉදිරියේ ඔවුන්ගේ සිත මෙන්ම දනද නොනැමෙන බව අප මැණියන් හොදින් දනි. අකමැත්තෙන් බුදුන් වැන්ද වීමක් අපේ තථාගත දේශනාවේ නොමැත. දින කාල වකවනු නියම කර නීති දමා ආගමික වතාවත්වල ජනයා නිරත කරවනුයේ වෙනත් ආගම්වලය. ඒ ඔවුන්ගේ ආගම්ය. බුදු කුටිය ළඟට ගිය ජුඞ් ඇතුළු පිරිස දෙගිඩියාවෙන් එදෙස බලා යළිත් මැණියන් අසලට පැමිණියේය.

‘‘එන්න ඉදිරියට‘‘ යැයි මැණියන් ජුඞ්ට අමතා, හිසමත මැණියන්ගේ දකුණත තැබුවා පමණි. ජුඞ්ගේ ශරීර පංචස් කන්දය ගැහෙන්නට විය. සිදුවන දෙය අදහා ගැනීමට ජුඞ්ගේ පවුලේ උදවියට නොහැකිය. හිටි තැන්වලම ඔවුන් ගල් පිළිම මෙන් ඇසපිය නොහෙලා බලාසිටියේය. මෑණියන් හඬ අවදි කළේය.

‘‘ආ.... හොදයි කවුද කියපන්කෝ මේ ඉන්නේ වෙව්ල වෙව්ල.... ශරීරයට වෙලා වද දිදී... මම නම් දන්නවා ඉතින් කවුද කියලා. ඒත් මේ පවුලේ අයට දැන ගන්න උඹම කියපන්. වෙව්ල වෙව්ල ඉන්නැතිව දැන් කතා කරපන් මට තව වැඩ තියෙනවා....’’

‘‘අනේ හාමුදුරුවනේ මම ජයසේන... මේකා මගේ ඉඩම තමයි සල්ලිවලට ගත්තේ... මට ඒක දාලා යන්න හිතෙන් නෑ... ඒකයි මූත් අරගෙනම ඉඩමත් අරගෙනම යන්න හිතාගෙන තමයි මේ.... ශරීරයට ලෙඩ කරන්නේ....’’

‘‘ආ උඹට මම දෙන්නම් අරන් යන්න ඉඩනුයි, මේ දරුවායි... ඔහොම හිටපන්කෝ තව ටිකක් කතා කර කර...’’

‘‘මට ගේ දකින කොට ආසාවේ බැ.... මගේ ඉඩමේ මේ වාගේ ලස්සන ගෙයක් මට ජීවත් වෙලා ඉන්න කම් හදා ගන්න බැරි වුණානේ... මම අරන්ම තමයි අද නම් යන්නේ...’’

‘‘හා හා හිටපන් මේ පොදිය බදිනවා උඹට ගෙනියන්න දෙන්න... පව්කාරයෝ ඉන්නකම් පින් කම් කියලා ගොන්කම් කරලා මැරුණට පස්සේ මළ පෙරේතයෝ භූතයෝ වෙලත් තවත් පව් කරනවා ජීවත් වෙන අයට කරදර කරනවා. ඔන්න මේ අයටත් හොද පාඩම් ඉඩම් කඩම්වලට තන්හාවෙන් හිටියහම මැරුණාම මළ පෙරේතයෝ භුතයෝ. අන්තිමට අපට කරදර... ඒ ආත්ම වලින් ගොඩ ගන්න... කියපන් මේ පරාණෙන් දැන් අයින් වෙනවද කියලා. නැත්නම් දන්නවානේ මම කවුද කියලා...’’

‘‘අනේ මට මොකවත් එපා මම මේ ලෙඩෙත් අරගෙන යනවා යනවා මයි මම දන්නවා හාමුදුරුවෝ කවුද කියලා...’’ ඇයි ඉඩම එපාද? අසා මැණියන් ජුඞ්ගේ ගෙලට පිරිත් නුලක් දමා පිරිත් පැන් පානය කීරිමට දුන් අතර පවුලේ උදවිය ඉදිරියේදිම ජුඞ් ප්‍රකෘති තත්ත්වයට පත්විය ජුඞ්ට මෙන්ම පවුලේ අයට සිදු වු දේ පිළිබඳව සිතා ගැනීමට නොහැකි විය. ජුඞ්ගේ නිවසට එදායින් පසුව මස් මාංශ ගෙන ඒම ඔවුන් විසින්ම ප්‍රතික්ෂේප කරන ලද අතර මේ වන විට පන්සිල් වල ද හඬ එම නිවස තුළින් ඇසෙන්නට විය. ජුඞ්ලා දැන් නිර්මාංශය... ජුඞ්ගේ රෝගි තත්ත්වය ආගිය අතක් නැත. පවුලේ උදවිය සමගියෙන් ජීවත් වන අතර ජුඞ්ලාගේ පවුලේ සියලූ දෙනා පසු ගිය සෙනසුරාදා ද ආරාමයට පැමිණ අගමික වතාවත්වල නිරත වන අයුරු මා දුටිමි. අවසනදී සදහන් කළ යුත්තේ මළ පෙරේතයින්ට භුත ආත්මවලට ජාති ආගම් පක්ෂ පාට තරාතිරම් ඔවුන්ට බැල්ම හෙළන්නට අදාළ නෙවෙන බවයි. නම් ගම් පමණක් මනඃ කල්පිතයි!

ශාස්ත්‍රපති හපුගම්මන සමන්ත රණසිංහ
උපුටා ගැනීම රිවිර