කලින් සැමියාගෙන් පළිගන්න ප්‍රේතියක වී ආ මාලතී
මේ දෙන්නා සතුටින් පවුල් කනවා දකින්න මම ආසා නැහැ. මට ඊර්ෂ්‍යා හිතෙනවා. තරහා යනවා. ඒ වගේම සරත්ගෙන් පළිගන්න හිතෙනවා. මම මුන් දෙන්නාව කොටවන්න වැඩ කරනවා. මුන් දෙන්නා රණ්ඩු කරනවා දකින කොට මට හරිම සතුටුයි. ඇතුල්කෝට්ටේ ගුප්ත ගවේෂණ මධ්‍යස්ථානයේදී ආවිෂ්ට වූ ප්‍රේතියක් කීවාය. කැලණිය ප්‍රදේශයේ පදිංචිකරුවකු වූ පනස් හැවිරිදි සරත් ගුප්ත ගවේෂණ මධ්‍යස්ථානයට පැමිණියේ බිරියත් පහළොස් හැවිරිදි දියණියත් සමඟය. ඔවුන්ගේ නිවෙසේ කරදර අඬදබර බොහෝය. සරත් නිවෙස තුළ ඇවිදින විට ඔහු පසුපසින් හඹා එන දුර්ගන්ධයක් අනෙක් අයට දැනේ. සරත් දැඩි ඇඟපත රුදාවකින් පෙළෙයි. තද හිසරදයකින් පෙළෙයි. මේ මවුපියන්ගේ අඬදබර පාසල් යන දියණියට මහත් මානසික වධයකි. එය ඇගේ අධ්‍යාපනයටද තදින් බලපා ඇත. මෙසේ සිදුවන්නේ ඇයිදැයි දැනගන්නට පැමිණි බව සරත් අධ්‍යාත්මීය උපදේශක කසුන් නාගොඩවිතාන මහතාට පැවැසීය. එදින ප්‍රථම ගවේෂණයේදීම සරත් දිෂ්ටිගැන්වී සිහිසුන්ව වැටුණේය. ඔහුට භූත දෝෂයක බලපෑම් ක්‍රියාත්මක වන බව පැහැදිලි වූයෙන් දින විසි එකක් ගමේ පන්සලේ බෝධිපූජා පවත්වා එන්නැයි උපදෙස් දුන්නේය. මස්, මාළු, කරවල, බිත්තර, උම්බලකඩ භාවිතයෙන් තොරව පන්සිල් ආරක්‍ෂා කරමින් බාහිරවත් අභ්‍යන්තරවත් පිරිසුදුව මේ බෝධිපූජා පැවැත්විය යුතු බවද ගවේෂකවරයා මේ තුන්දෙනාට අවධාරණය කළේය. ඊළඟට පැමිණි දිනයේද සරත් ප්‍රලය වූයේය. ගවේෂකවරයා සරත්ට ආවිෂ්ටවූ භූතාත්මයෙන් ප්‍රශ්න කරන්නට විය.
"කවුද මේ ශරීරයට ඇතුළු වෙලා ඉන්නේ?"
"මම මාලතී."
"මාලතී කියන්නේ කවුද?"
"මේ සරත්ගෙ කලින් බිරිය."
"ඇයි මේ සරත්ට කරදර කරන්නේ?"
"මූව නැති කරන්න. මූ මට කරපු අපරාධවලට මුගෙන් පළිගන්න."
"මොනවද මෙයා කරපු අපරාධ?"
"මහත්තයා දන්නෙ නෑ මුගේ හැටි. හැමදාම බීගෙන ඇවිත් මට ගැහැව්වා. බිව්වාම මූ තිරිසනා වගෙයි. මගේ ඔළුවටමයි ගැහැව්වේ. ඒකෙන්ම මට දරුණු හිසරදයක් හැදුණා. ඉවසලා ඉවසලා බැරිම තැන මම වහ බීලා මැරුණා."
"ඔය තරම් ගුටිකන්න මොකක්ද තමන් තුළ පැවැතුණු වැරැද්ද? අඩුපාඩුව?"
"මට ළමයි නෑ කියලා."
"මළාට පස්සේ මොකද වුණේ?"
"මම මුගේ පස්සෙන්ම ඇවිද්දා පළිගන්න. මම මළාට පස්සෙ මූ දෙවැනි කසාදයක් කරගත්තා. මම මුන් දෙන්නට සන්තෝසයෙන් ඉන්න දුන්නෙ නෑ. දිගටම කරදර කළා. මුන් දෙන්නාව කොටවන්න වැඩ කළා."
"කොටවන්න මොනවද කළේ?"
"සරත් කන්තෝරුවෙ ඉඳලා ගෑනිට ටෙලිෆෝන් එකෙන් කතා කරනකොට මම ගෑනි ළඟ ඉඳගෙන පිරිමි කටහඬකින් කතා කළා සරත්ට ඇහෙන්න. සරත් ළඟ ඉඳගෙන ගෑනියෙක් කතා කරනවා වගේ ගෑනිට ඇහෙන්න කතා කළා. ඉතින් සරත් ගෑනි එක්ක රණ්ඩු වුණා කවුද උඹේ තුරුල්ලෙ ඉඳගෙන මිනිහෙක් කතා කළේ කියලා. ගෑනිත් රණ්ඩු කළා තමුසෙගෙ තුරුල්ලෙ ඉඳගෙන ගෑනියෙක් කතා කළේ කවුද කියලා. මුන් දෙන්න රණ්ඩු කරනකොට මම පැත්තකට වෙලා සතුටු වුණා" යැයි ප්‍රේතිය කීවාය.
"ඔබට ගුටි බැට දෙන, හිරිහැර කරන මේ වගේ කෙනකු සමඟ විවාහ වෙන්න සිදුවුණේ ඔබේම පෙර අකුසලයක විපාක වශයෙන්. ගුටිබැට කෑවේ ඒ වගේම අකුසල විපාකයකට. මෙයා ඔබට පහරදීමෙන් පාප කර්ම රැස්කර ගත්තා. ඒවාට විපාක අනිවාර්යයෙන් මෙයාට ගෙවන්න සිදුවෙනවා. ඉතින් ඔබ වස බී ජීවිතය නැති කරගත්තේ මෙයාගෙන් සදහටම අෑත්වෙන්න දුක් විඳින්න බෑ කියලා හිතාගෙන. තත්ත්වය එහෙම නම් ආයෙත් මොකටද මෙයාගෙ ළඟට ආවේ" යැයි ගවේෂකවරයා ඇසීය.
"මම ආවෙ පළිගන්න."
"ඔබ පළිගැනීමේ චේතනාවෙන් මෙහෙම සරත්ට රිද්දුවොත් ආයෙත් වතාවක් විපාක වශයෙන් ඔබට සරත්ගෙ බිරිය වෙලා ඇවිත් ගුටිකකා දුක්විඳින්න වේවි."
"ඈ....... එහෙම වෙනවද?"
"මොකද නැත්තෙ? කර්මයට අනුව විපාකය ලැබෙනවා."
"ඉතින් එහෙම නම් මම මොනවද කරන්න ඕනෑ?"
"ඔය තරහ මරහ, වෛර, පළිගැනීම් අතහරින්න. ඔබට අවශ්‍ය දෙයක් තියෙනවා නම් කියන්න. මොනවද ඕනෑ?"
"මට බිල්ලක් ඕනෑ."
"බිල්ලට මොනවද ඕනෑ?"
"සරත්ව."
"ඒ මොකටද?"
"මට සරත්ව අරගෙන යන්න ඕනෑ."
"ඇයි ආදරේටද? ජීවත්ව ඉන්දැද්දි හිරිහැර කරපු මිනිහාම ආයෙත් අරගෙන යන්නෙ තවත් දුක් විඳින්නද?"
"නෑ මුගෙන් පළිගන්න. මගේ ළඟින් තියාගෙන පළිගන්න."
"මොනවද මේ තේරුමක් නැති වැඩ. ඔබට සරත්ගෙන් පළිගන්න ලැබෙයි කියල ස්ථිරව කියන්නත් බැහැ. සරත් මැරිලා හොඳ ලෝකෙකට ගියොත් තමුන්ට අවුරුදු ලක්‍ෂ ගණනකට දකින්නවත් ලැබෙන්නෙ නෑ."
"මූ කොහොමද හොඳ ලෝකෙක උපදින්නෙ. මට කරපු හිරිහැරවල හැටියට බේබද්දා."
"ඒ වුණාට බුදු දහමේ මෙහෙම තියෙනවා. මරණාසන්න මොහොතේ චුති සිතට පෙර පහළ වන සිතට පූර්ව කර්මයක් කර්ම නිමිත්තත් හෝ ගති නිමිත්තත් මතකයට නැඟෙනවා. ඒක මේ භවයේ දෙයක් හෝ පෙර භවයක දෙයක් වෙන්න පුළුවන්. ඒ අනුව සරත්ට අතීත කුසල් සිතක් මරණාසන්නයේ පහළ වුණොත් සරත් උපදින්නේ සුගතියක. මාලතී දැන් ඉන්නේ දුගතිගාමී භවයක. ප්‍රේතියක් වෙලා. මැරෙන වෙලාවේ සරත් එක්ක වෛරයෙන් හිටපු නිසා දැන් පළිගැනීමේ චේතනාවෙන් දුක් විඳිනවා. ඕක මහා පාපයක්. කර්මානුරූපව තවත් අවුරුදු ලක්‍ෂ ගණනක් ඔය ප්‍රේතාත්මයේම දුක් විඳින්න වේවි. සමහර විට සරත් මැරිලා දිව්‍ය ලෝකයක උපදීවි. මාලතීටත් තියෙන්නේ ඔය තරහ මරහ අතහැරලා සරත්ව අමතක කරලා දිව්‍යාංගනාවක් වෙලා දිව්‍ය ලෝකෙ උපදින්න. දිව්‍ය සැප සම්පත් විඳින්න."
"ඒකට මම මොනවද කරන්න ඕනෑ?" ප්‍රේතිය ඇසුවාය.
"ඒකට පින් දහම් කරන්න ඕනෑ. ගුටි කකා හිටියා මිසක් පිනක් දහමක් කරගන්න ලැබුණෙ නැහැනෙ. ඒ නිසා හොඳට පින්කම් වතාවත් කරන සිද්ධස්ථානයකට යන්න. ඒ වගේ තැන්වලට එන සැදැහැවතුන් බෝමළුවල බෝධි පූජා තියනවා. ඒ අය මල් පහන් පූජා කරන කොට මාලතීත් අත ගහලා සාදු කියලා දායක වෙන්න. ඒ අය ගාථා කියනකොට මාලතීත් ගාථා කියන්න. පිරිත් කියනකොට සද්ධා ගෞරවයෙන් අහගෙන ඉන්න. එතකොට පළමුවෙන්ම ඔබ ළඟින් නිකුත් වන දුර්ගන්ධය දුරුවී යාවි. ඒ වගේ පියවරෙන් පියවර ඉහළට යන්න." ඊළඟට සරත්ට පියවි සිහිය ලබාදී මාලතී පිළිබඳ තොරතුරු සත්‍යදැයි විමසීය.
"අනේ ඔව් මහත්තයා. ඒ සිද්ධි සම්පූර්ණ ඇත්ත. මම මාලතීට කොයි තරම් දුක් පීඩා හිරිහැර කළාද? හැන්දෑවට බීගෙන ඇවිත් මාලතීට කොයි තරම් අඩත්තේට්ටම් කළාද? ඒ කාලෙ පාප මිත්‍රයන් නිසා මම ඒ වගේ වැරැදි වැඩ කළා ඒක ඇත්ත. මාලතී ජීවිතේ නැති කරගත්තේ මම නිසා නේද කියලා හිතෙන කොට දැනුත් පපුව වේදනාවෙන් දැවෙනවා. මට මාලතීගෙන් සමාව ගන්න ක්‍රමයක් කියා දෙන්න" යැයි සරත් ඉල්ලීමක්ද කළේය. එහෙම නම් ගමේ පන්සලට දන් අඩුක්කුවක් පිරිනමා මාලතීට පින් අනුමෝදන් කරන්න. ඊට පස්සෙ මාලතීගෙ මවුපියන්ට අලුත් ඇඳුම් කට්ටල දෙකක් සමඟ තෑගිබෝග අරගෙන යන්න. ගිහින් වැඳලා ඒවා භාරදෙන්න. ඒ මවුපියන්ට වඳිනකොට මේ වඳින්නේ මාලතීටය කියලා හිතාගෙන මාලතී මට සමාවෙන්න"කියලා හිමින් කියන්නැයි උපදෙස් දුන්නේය. ඒ දානය පිරිනමා මවුපියන්ද මුණගැසී සමාව ගෙන සරත් නැවැත පැමිණියේය. එදින පලතුරු වට්ටියක් ගෙන්වා මාලතීගේ ප්‍රාණකාරයා ඊට සම්බන්ධ කොට කැලණියට යැව්වේය.
මතුගම - මහින්ද විජේතිලක
උපුටා ගැනීම මව්බිම
