සුබ නැකත සහ චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර
සුබ නැකත් බලා සුබ කටයුතු කිරීම ආනාදිමත් කාලයක සිට සිංහලයන් අනුගමනය කළ සිරිතකි. ජ්‍යෝතිෂය හෙළ සංස්‌කෘතිය හා බැඳී පවතින්නේ එබැවිනි. දරුවෙකු පිළිසිඳ ගැනීමේ පටන් මරණය දක්‌වා උදාවන බොහෝ වැදගත් කටයුතු තිබේ. නම් තැබීම, ඉඳුල් කට ගෑම, කෙස්‌ කැපීම, විද්‍යාරම්භය හෙවත් අකුරු කියවීම, මල්වර උත්සවය, මුල්ගල් තැබීම, මංගල උත්සවය, ගෙවැදීම ආදී විවිධ අවස්‌ථා සුබ නැකත් බලා සිදුකරනු ලැබේ. සුබ නැකතක්‌ සාදා දෙන ගමන්ම නැකතට අදාළ චාරිත්‍ර විධි පහදා දීමද ජ්‍යෝතිශාස්‌ත්‍රඥයන්ගෙන් ඉටුවිය යුතු යුතුකමකි. එහෙත් බොහෝවිට මෙය නොකෙරෙන බැවින් නැකතක්‌ සාදා ගන්නා සේවා දායකයාට එය කළ යුතු ආකාරය වෙනත් කෙනකුගෙන් අසා දැන ගැනීමට සිදුවේ. මේ ලිපියෙන් බලාපොරොත්තු වන්නේ නැකත හා බැඳී පවතින චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර පිළිබඳව සාකච්ඡා කිරීමයි. "චාරිත්‍ර" යනු කළ යුතු දේය. "වාරිත්‍ර" යනු නොකළ යුතු දේය. මෙතැන් සිට චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර ගැන සාකච්ඡා කරමු.
දරුවන් පිළිසිඳ ගැනීම :
විවාහ නැකැත් පන්තිය සාදන විටම දරුවකු පිළිසිඳ ගැනීමට උචිත නැකතක්‌ සාදා දීමේ ක්‍රමයක්‌ පෙර පැවතිණ. දැනුදු විවාහ නැකත් සාදන්නේ දරු පිළිසිඳ ගැනීමකට සුදුසු දිනයක්‌ දැයි පරීක්‍ෂා කරමිනි. කෙසේ නමුත් යහපත් දරුවෙකු අපේක්‍ෂාවෙන් එක්‌වන යුවතිපති දෙපළකට ඒ සඳහා සැලකිය යුතු කරුණු 50 ක්‌ ජ්‍යෝතිෂයේ දක්‌වා තිබේ. ස්‌ත්‍රී පුරුෂ එක්‌වීමෙන් දරුවෙකු පිළිසිඳ ගන්නේ නැත. ඊට විඤ්ඤාණයක්‌ එකතු වීමද අවශ්‍යවේ. එනම් පරලොවින් පැමිණෙන සත්වයකුගේ චිත්ත පරම්පරාවකි. පරලොවින් මෙලොවට එන කෙනා මනුෂ්‍ය හෝ දිව්‍ය ආත්මයක්‌ ඇතිව සිටි පින්වත් කෙනකු විය යුතුය. එවැනි කෙනකු පැමිණෙන්නට තරම් සුදුසු මානසික හා කායික යෝග්‍යතාවන් මෙම යුවති පතින්ට තිබිය යුතුවේ. ඉහත කරණු 50 පදනම්ව ඇත්තේ මේ කරුණුමතය. උදාහරණ වශයෙන් කායික එක්‌වීමකට පැය දෙකක්‌ ඇතුළත ස්‌නානය නොකළ යුතු බවත් එවිට උපදින දරුවා සෙම් රෝගියකු විය හැකි බවත් කියෑවේ. මළගෙදරක ගොස්‌ පැමිණිවිට, අධික ශෝකයන් ඇති වීම, පාඩුවක්‌ සිදුවූ විට බර වැඩක යෙදුනු විට, බාධා සහිතව, ආදී අවස්‌ථාවල එක්‌වීමෙන් පිළිසිඳ ගන්නා දරුවෙකු රෝගී දරුවෙකු විය හැකිවේ. එමෙන්ම නිදියහනේ සැමියාගේ වම්පසින් බිරිඳ නිදා ගැනීමෙන් ද අෙන්‍යාන්‍ය ආදරය වර්ධනය වේ. නිදන විට හිස උතුරට හෝ බටහිරට නොව දකුණට හෝ නැගෙනහිරට දමා නිදාගත යුතුවේ. මංගල පෝරුවේදී බිරිඳ හා සැමියා සිට ගන්නේ යම් සේද නිදා ගැනීමද එසේ වීම යහපත්ය. දරුවන් අපේක්‍ෂා කරන යුවතිපතින් පන්සිල් රකින චරිතවත් අය වීමද වැදගත්ය.
දරු ප්‍රසූතිය :
දරු ප්‍රසූතිය සඳහා යෙදෙන දිනය කල් ඇතිවම වෛද්‍යවරුන් විසින් ලබාදෙනු ඇත. මේ දිනයට මව සූදානම් විය යුතු අතර මීට පෙර සෙත් පිරිත් කියවා ගැනීම, දරු උපතින් පසුව ඔප්පු කරන බවට පත්තිනි මෑණියන්ට භාරවීම ආදී චාරිත්‍ර විධි පවතී. දිනයට පෙර දින පමණ අංගුලිමාල පිරිත හෝ වෙනත් ඊට ගැලපෙන සූත්‍රයකින් ජීවම් කළ තැඹිලි වතුර බීමට දීම මගින් දරු උපත මවට පහසු වනවා ඇත. දරු ප්‍රසූතිය සීසර් සැත්කමක්‌ මගින් කරවා ගැනීම පිණිස සුබ නැකතක්‌ සාදා ගැනීමට දෛවඥයන් කරා එන පිරිස දිනෙන් දින වැඩිවෙමින් පවතී. මේ වූ කලී ස්‌වභාව ධර්මය ඉක්‌මවා යැම පිණිස ජ්‍යෝතිෂය යොදා ගැනීම කරන වැරදි උත්සාහයකි. උපත මෙන්ම මරණයද කර්මානුරූපව සිදුවිය යුතුය. ස්‌වභාවිකව සිදුවිය යුතු ආකාරයට මරණයට පත්නොවී සියදිවි හානිකර ගැනීම පාපයකි. එමෙන්ම ස්‌වභාවිකව ඉපදෙන්නට සිටින කෙනකුට නැකතක්‌ සාදා බලෙන් ඉපදවීම ද වරදකි. ශල්‍යකර්මයක්‌ අවශ්‍ය කෙනකුට එය සිදුකළ යුතුවේ. එය වෛද්‍යවරයාගේ කාර්ය භාරයකි. මෙහිදී අනුගමනය කළ යුතු හා කළ හැකි චාරිත්‍රය වන්නේ සුබ නැකතට රෝහලට ඇතුළුවීම පමණි. ස්‌වභාව ධර්මය ඉක්‌මවා ක්‍රියා කරන්න යන සැම විටම අහිතකර විපාක විඳින්නට සිදු වේ.
කෙස්‌ කැපීම :
උපන් දරුවාගේ කෙස්‌ කැපීම පළමුවෙන්ම කරන්නේ නැකතකටය. දරුවෙකු යන්තම් බහ තෝරන කාලය හෙවත් කතා කරන්නට පටන් ගන්නා වචන දෙක තුන කියන කාලයේ කෙස්‌ කැපීම අශුභය. එයින් කතාවට බාධා පැමිණිය හැකි වේ. සමහර අය හිතන්නේ දරුවා ඉපදී දින 45 කින් කෙස්‌ කැපිය යුතු බවය. එයද වැරදි අදහසකි. කෙස්‌ කැපීම කළ යුත්තේ කැපීමට තරම් වැවී ඇති කෙස්‌ තිබෙන විට සුබ නැකතකටය. කෙස්‌ කැපීම උදේ පාන්දර 5 ත් 11 ත් අතර සුබය. වැඩිහිටියන්ගේ කෙස්‌ කපන විට බාබර්වරුන් විසින් පිරිසිදු ජලය ස්‌වල්පයකින් හිස කෙස්‌ තෙමන බව ඔබ දනී. එමෙන්ම කුඩා බිලි¹ගේ කෙස්‌ කපන විට ජලය බිංදු කිහිපයක්‌ මගින් කෙස්‌ තෙමා ගැනීම අවශ්‍ය වේ. එහෙත් ඊට ගත යුත්තේ පිරිත් පැන්ය. මෙම පිරිත් පැන් මවට හෝ පියාට හෝ වැඩිහිටියකුට හදාගත හැකිය. මේ සඳහා බුද්ධ වන්දනාව කර "සබ්බ පාපස්‌ස අකරණං" යන ගතාව 21 වරක්‌ කියා පිරිසිදු පැන් ටිකක්‌ පිරිsත් කර ගැනීම ප්‍රමාණවත්ය. කෙස්‌ කැපීමද මවට හෝ පියාට සිදුකළ හැකිය. කෙස්‌ හැලී ගිය අයද කෙස්‌ කැපීමට සුදුසු නැත. තවද බිලි¹ගේ කෙස්‌ කැපීමට පෙර කිරි දීමද අවශ්‍ය වේ. කපන ලද කෙස්‌ ගලා යන දිය පහරකට දැමීම මැනවි. කෙස්‌ කැපීම සඳහා තියුණු උල් සහිත කතුරක්‌ භාවිත නොකළ යුතුය. එය හිසට තුවාල වීමට හේතුවිය හැකි බැවිනි. කිළි ඇති අය හා ඇස්‌වහ කටවහ දෝෂ ඇති අය බලා සිටීමද සුබ නොවේ.
බාල ග්‍රහ දෝෂ වලින් වළක්‌වා ගැනීම :
දරුවෙකු උපන් මුල් කාලයේ නොනවත්වා හැඟිම ගැටලුවක්‌ බවට පත්වේ. රෝගී තත්ත්වයක්‌ නිසා ද එසේ විය හැකිය. ඒ ගැන විමලිසිමත් විය යුතුවේ. බාලිගිරිදෝෂය නමින් හඳුන්වන දෝෂ තත්ත්වයක්‌ නම් ඊට ප්‍රත්‍යක්‍ෂ පිළියමක්‌ වන්නේ "නවගුණ යන්ත්‍රය" සාදා ළමයා නිදිකරවන කොට්‌ටය යට තැන්පත් කිරීමයි. එමගින් ග්‍රහ දෝෂ හෝ අමනුෂ්‍ය දෝෂ ඉවත්වී දරුවාට සුවසෙත සැලසෙනවා ඇත. දරුවෙකු මාස 3 වයස වන තුරු දේවාලවලට රැගෙන යන්නේ නැත. මාස 3 සම්පූර්ණ වන විට බුද්ධ බලයේ හා දෙවියන්ගේ ආශිර්වාදය දරුවාට ලැබීමට සුදුසු සිද්ධස්‌ථානයකට රැගෙන යා යුතුය. මවද සමඟ එසේ යා යුතු අතර අනුරාධපුරය, මහනුවර, ශ්‍රී දළදා මාළිගාව, කිරිවෙහෙර වැනි තැන් ඊට සුදුසුවේ. අනතුරුව ශ්‍රී පත්තිනි මෑණියන් ප්‍රදේශාධිපති දෙවියන් වැඩ සිටින දේවාල වෙතද යා හැකිය. ධාතූන් වහන්සේ වැඩ සිටින සිද්ධස්‌ථානයට යැමට පෙර දේවාලවලට යැම සුදුසු නැත.
නම් තැබීම :
දරුවෙකු ඉපදුනු පසුව සිදුකරෙන ඉතාම වැදගත් කටයුත්තක්‌ ලෙස නම් තැබීම සඳහන් කළ හැකිය. ජීවිතාන්තය දක්‌වා දරුවා ආමන්ත්‍රණය කරන නම තැබීම පහසු කටයුත්තක්‌ නොවේ. නම් තැබීම සඳහා ලියනලද පොත් රාශියක්‌ වෙළෙඳ පොළේ දක්‌නට ලැබේ. මේ හැර මුදල් ගෙවූ තැනින් නම් වැළක්‌ පරිගණකය මගින් ලබාදෙන සේවාවක්‌ද ඇත. එහෙත් නම තැබීම වහාම කළ හැකි පහසු කටයුත්තක්‌ නොවන බව කිව යුතුය. ඒ ඒ දිනවලට ද ලග්නවලටද නැකැත්වලටද අදාළ අක්‍ෂර, ලිත් හා පොත්වල දක්‌වා ඇත. බොහෝ දෛවඥ මහතුන් දරුවාගේ ජන්ම නැතිනම් අදාළ අකුරුවලින් නම් තැබීමට නිර්දේශ කරන බව දැකිය හැකිය. ශරීරය පිළිබඳ කටයුතුවලට ජන්ම නැකත අශුභ බව ජ්‍යෝතිෂ නියමයකි. මේ නිසා ජන්ම නැකතට අදාළ අකුරු, නම් තැබීමට අශුභ බව කිව යුතුවේ. "සිද්ධාර්ථ" යන නම තබා ඇත්තේ කුමරුන් ඉපදුනු විසා නැකතින් නොවේ. සම්පත්, ක්‍ෂේම, සාධක, මෛත්‍රී, පරමමෛත්‍රී, ලෙස ගැලපෙන නැකත්වලට හිමි අක්‍ෂරවලින් නම් තැබිය යුතු වේ. එහිදීද එම නැකත්වලට හිමි ග්‍රහයා කේන්ද්‍රයේ දුර්වලව සිටීනම් එම ග්‍රහයාට අයත් අකුරුද ගතයුතු නොවේ. නම් තබන විට සුබ ගණයක්‌ද යොදාගත යුතු වේ. මේ හැර මවුපියන්ගේ නම් සමඟ ඝට්‌ටනය නොවන ලෙස සුබ අකුරු භාවිත කළ යුතුය. මෙකල සිංහල භාෂාව උසස්‌ අධ්‍යාපනයට විෂයයක්‌ ලෙස අනුමතව තිබුණද එම පාඨමාලාවට අක්‍ෂර හා සුබා සුබ ගණ පිළිබඳව කරුණු ඇතුළත් නොවීම නිසා භාෂාව උගත් අයට පවා සුබ නමක්‌ තැබීම අපහසුවී තිබේ. එය කනගාටුවට කරුණකි. විශේෂඥ උපදෙස්‌ ලබා දරුවාට නමක්‌ තැබීම යහපත්ය.
ඉඳුල් කට ගෑම :
ඉඳුල් කට ගෑම, බත් කැවීම පළමුවෙන්ම කරන්නේද සුබ නැකතකට අනුවය. දරුවාට ඉඳුල් කට ගාන්නේ කවර වයසකින්දැයි බොහෝ දෙනකු නොදන්නා බව පෙනේ. පිරිමි දරුවන්ට වයස 6, 8, 10, ආදී ඉරැට්‌ටේ මාසයකින්ද ගැහැණු දරුවන්ට වයස මාස 7, 9, 11 ආදී ඔත්තේ මාසයකින්ද ඉඳුල් කටගෑම යහපත් බව කියා තිබේ. මෙසේ නිශ්චිත මාසයක්‌ නැතිව කිහිපයක්‌ දක්‌වා තිබීම මන්දැයි සොයා බැලිය යුතුය. ඉඳුල් කටගෑම යනු දරුවාට ඝන ආහාර දීම ආරම්භ කරන අවස්‌ථාවයි. එහෙත් දරුවා කිරි බී වැඩුණි. කිරි යනු ද්‍රව ආහාරයකි. ඝන ආහාර හෙවත් බත් දීමට නම් එය දිරවා ගැනීමට තරම් ආහාර ජීර්ණ පද්ධතිය වර්ධනය වී තිබේදැයි දැනගත යුතුවේ. මෙය දැනගත හැකි හොඳම ක්‍රමය නම් දරුවාගේ කටේ එක දතක්‌වත් පෙනෙන්නට තිබේදැයි බැලීමයි. දතක්‌ එන තුරු බත් කැවීම සුදුසු නොවේ. දතක්‌ දක්‌නට ලැබෙන විට ඉහත ආසන්නම මාසයක ඉඳුල් කට ගෑමට නැකත් සාදාගත යුතු වේ. බත් කෑම වැඩිහිටියන්ට ඉතා සරල දෙයක්‌ වුවත් කිරි බොමින් සිටි දරුවාට නම් එය ඉතා විශේෂ අවස්‌ථාවකි. කායික මෙන්ම මානසිකවද සිදුවන පරිවර්තනයකි. මේ නිසා ඒ විශේෂ අවස්‌ථාවට අනුගමනය කළ යුතු චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර තිබේ. ඉඳුල් කට ගෑමට බත්, කිරිබත්, ව්‍යංජන, රසකැවිලි, ක්‍රීඩා භාණ්‌ඩ පොත් පත්, රං රිදී, මුදල් ආදියද සපයා ගත යුතු අතර මේ සඳහා ගෙයි සාලයේ මැද බිම ඇතිරිල්ලක්‌ දමා සකස්‌කර ගැනීම මැනවි. සාලයේ මැද දරුවා පියාගේ ඇකයේ හිඳුවා ගත යුතුය. වටේට ඉහත ද්‍රව්‍ය අලංකාර ලෙස සකසා තැබිය යුතුය. නැකතට පළමු බත් පිඩ දරුවාගේ මව විසින් කැවිය යුතුවේ. ඉන් පසුව දරුවාට කැමති දෙයක්‌ ගන්නට ඉඩ දිය යුතුය. මෙම චාරිත්‍රය දරුවාට ප්‍රසන්න එකක්‌ විය යුතු වේ. මෙහිදී ද වටේට වැඩි පිරිසක්‌ හෝ ඇස්‌වහ කටවහ දෝෂ ඇති අය බලා සිටීම සුබ නොවේ. නැකතට අදාළ සුබ දිශාව බලා මව පියා හා දරුවා වාඩිවිය යුතු වේ. බුද්ධ පූජා හෝ ආගමික චාරිත්‍ර ඉටුකිරීමත් සුබ වර්ණයේ ඇඳුම් ඇඳගෙන සිටීමත් අවශ්‍ය වේ.
උපුටා ගැනීම දිවයින
